Μπουρζουαζίας Λόγος

Λοιπόν, κοίταξε να δεις πώς έχουν τα πράγματα:

Ο κόσμος καταρρέει.

Αλλά εσένα σταρχίδια σου μωρέ, έχεις να σκεφτείς τι θα βάλεις απόψε στο κλαμπ.

Είναι βέβαια και ο Βαγγέλης, που σου το παίζει δύσκολος τώρα τελευταία, σε καταλαβαίνω. Του ‘πε κανένας ότι είναι κι όμορφος; Και πολύ του πέφτεις μη σου πω. Καλά τα σκέφτεσαι.

Απ’ την άλλη έχεις και τη Ρωξάνη που φαγώθηκε να σου γνωρίσει εκείνον τον γκόμενο απ’τη δουλειά, τον κούκλο το δίμετρο με το μπεμβέ το κάμπριο.

Μωρέ σε καταλαβαίνω. Στο τέτοιο σου , βασικά, για κείνους τους βρωμιάρηδες που ψοφάνε στο Υπατία – τι ωραίο κτήριο, έχεις δίκιο. Μήπως ήτανε και στη χώρα τους καθαροί για να τους κακοφανεί τώρα ή μήπως είχανε στη χώρα τους να φάνε; Α-χα-χα, γαμάτο αυτό το τελευταίο σου!

Και δε μου λες φιλενάδα, θα βάλεις τελικά εκείνο το ξώπλατο με τις δωδεκάποντες, ή να βάλεις καλύτερα το ξώβυζο, μια που τα έχεις και πλούσια τα ελέη τρομάρα σου.

Ο πρώην ο Γιώργος σε πήρε κάνα τηλέφωνο; Μπα,ε, έχει χαθεί αυτός. Έχει μπλέξει-λέει- με κάτι αναρχικούς και όλο τρέχουνε σε καταλήψεις και πορείες. Μωρή, αυτοί είναι λιγδιάρηδες, πώς τονε άντεχες ; Βέβαια μπορεί να έγινε αναρχοφάση ο τύπος επειδή τα μπλεξε μαζί σου και είδε τα καλά του φασισμού. Α, όλα κι όλα. Εγώ δεν τον παρεξηγώ. Σε ξέρω του λόγου σου τι καταπιεστικιά που είσαι ώρες-ώρες.

Μ’αυτά και μ’αυτά δε μου πες, σου αρέσει το συνολάκι;  Μου το κανε δώρο ο Βαλάντης για τη γιορτή μου-αυτή που είχε ξεχάσει και του κράταγα μούτρα για δυο βδομάδες. Είναι αυθεντικός Γκοτιέ, αν και η μάνα μου επιμένει πως το είδε σε κάποιον πάγκο στη Σάντα-Βάρβαρα. Δεν την πιστεύω, από την αρχή τον αντιπάθησε τον τζουτζούκο μου.

Έμαθες τι γίνεται καλέ στη Λιβύη; Της Αιγύπτου σου λέει… Σκοτώνονται σαν τα σκυλιά, αν και δεν έχω δει ποτέ σκυλιά να σκοτώνονται, μόνο ανθρώπους. Αλλά anyway. Εμένα με απασχολεί που θα ακυρωθεί τελικά το τουρ που είχαμε κανονίσει με τα κορίτσια για Βόρειο Αφρική. Πάλι κάνα δίχρονο θα κάνουμε να δούμε χαρά στα σκέλια μας οι έρμες… Γιατί καλός-χρυσός ο Βαλάντης, αλλά από κοκό βαλαντώσαμε χρυσή μου. Μιλάμε για άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο μου να βασιλεύει. Ο Μπερλουσκόνι μπροστά του ήρωας. Άλλο φρούτο κι αυτός… Τι τις θέλει όλες αυτές; Σάμπως πηδάει καθόλου; Στοίχημα πως πλερώνει μόνο για να βλέπει. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και τα βίτσια του επίσης…

Σ’ αφήνω φιλενάδα, ήρθε ο πουλμπόης και ντροπή είναι να το αφήνω να περιμένει το αγόρι μόνο. Βάλε στο γιουτουμπ  της Σαρρή  το «Αφρικανέ»  , να πιάσεις το κλίμα της εποχής γιατί δεν προλαβαίνω να σου εξηγήσω περισσότερα. Με καλεί το συζυγικό καθήκον. Και το κέρατο καθήκον είναι μωρή, ρώτα και την κυρία Πάγκαλου, κάτι ξέρει περισσότερο.

Φιδάκια κολοβά! 

Ο μπάτσος της Ειρήνης

Με την Ειρήνη γνωριζόμαστε από παιδιά.

Μαζί στις αλάνες, μαζί στα παιχνίδια της γειτονιάς,  μαζί στο Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο.

Μαζί και στη ζωή. Είναι φίλη μου- αδερφή μου.

Ο πατέρας της Ειρήνης είναι μπάτσος.  «Αστυνομικοί λέγονται» , συνήθιζε πάντα να με διορθώνει.

Καλός άνθρωπος ο πατέρας της.

Μας πήγαινε κάθε πρωί σχολείο, μας μάζευε από τα πάρτι που πηγαίναμε, μας έκανε και γελούσαμε με τις αστείες γκριμάτσες του.

Η Ειρήνη του είχε μεγάλη αδυναμία.

Πάντα μίλαγε γι’ αυτόν σαν να 'ταν ο ήρωας της. Το είχε δηλώσει πως, αν υπάρχει εκεί έξω κάποιος «πρίγκιπας» για αυτή, τότε θα έμοιαζε πολύ στον πατέρα της.

Μεγαλώσαμε.

Περάσαμε φοιτητές σε διαφορετική πόλη. Δε χαθήκαμε όμως. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο συχνά και βρισκόμασταν συνέχεια τις μέρες που επιστρέφαμε στη γενέτειρά μας.

Σε αυτά τα χρόνια που πέρασαν από τότε που ήμαστε μικροί άλλαξαν πολλά.

Μέσα σε αυτά ήταν και η άποψή μου για τους αστυνομικούς. Πλέον τους έλεγα «Μπάτσους» και το εννοούσα. Ήξερα γιατί το έλεγα. Το πίστευα.

Δεν είχα τολμήσει να κάνω συζήτηση με την Ειρήνη. Ήξερα πως θα κατέληγε σε τσακωμό, και έτσι το απέφευγα.

Οι ιδεολογίες μας  είχαν τραβήξει διαφορετικό δρόμο εδώ και πολύ καιρό. Μα δε βάζω καμιά πολιτική ιδεολογία πάνω από την αγάπη για τον άνθρωπο. Και την Ειρήνη την αγαπούσα, οπότε μου ήταν αδύνατο να την αποχωριστώ.

Κάποιες φορές μας δόθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει μια εμπρηστική συζήτηση περί της αστυνομίας. Θυμάμαι σαν τώρα εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη του 2008, όπου η Ειρήνη και η υπόλοιπη παρέα υπερασπιζόταν τον κάθε «ανώνυμο αστυνομικό», που τον παίρνει άδικα το κύμα της οργής για τους «μπάτσους». Με θυμάμαι να προσπαθώ να εκφράσω την άποψή μου όσο πιο κόσμια –και  με λιγότερη οργή- μπορούσα, για να μην την πληγώσω.

Έναν χρόνο αργότερα, με την ίδια παρέα είχαμε βγει για ποτό με την αφορμή των Χριστουγέννων, σε ένα ωραίο μπαράκι που έπαιζε ροκ μουσική. Κάποια στιγμή, η μουσική σταμάτησε. Μέσα στο μαγαζί μπήκαν δύο ένστολοι και κατευθύνθηκαν προς το μπαρ. Η Ειρήνη είπε πως θα έπαιρνε τον πατέρα της τηλέφωνο να «παρέμβει» για να ξανανοίξει η μουσική. Έτσι και έγινε. Ο πατέρας της, που είχε εκείνη την ώρα υπηρεσία, επικοινώνησε με τους «συναδέλφους» του και τους είπε να σηκωθούν να φύγουν από το μπαρ και να τους αφήσουν ήσυχους, γιατί εκεί διασκέδαζε η κόρη του. Σε δύο λεπτά οι μπάτσοι είχαν φύγει και η μουσική είχε ξαναρχίσει να παίζει δυνατά.

Εγώ πρέπει να ήμουν ο μόνος που δε χάρηκε με αυτή την εξέλιξη.

Μάλλον θα με πείραξε η κατάχρηση εξουσίας που μπορεί τόσο εύκολα να κάνει ένας μπάτσος για να επιβληθεί μέσω συναδελφικού τραμπουκισμού σε άλλους δύο ένστολους τραμπούκους.

Έβαλα τα τσιγάρα στην τσέπη μου, φόρεσα το μπουφάν μου, χαιρέτησα και έφυγα.

Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο η Ειρήνη να μου πει «πόσο γαμάτος ήταν χθες ο πατέρας» της και να με ρωτήσει γιατί έφυγα τόσο νωρίς. Της απάντησα πως δεν άντεχα τη δυσωδία της γουρουνίλας εκεί μέσα.  Μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.

Πήγα να τη βρω για να της εξηγήσω.  Ήπιαμε λίγα ποτά στο στέκι μας, διαφωνήσαμε, βριστήκαμε και στο τέλος αποφασίσαμε να φύγουμε. Θα την πήγαινα εγώ σπίτι της με το αμάξι. Εκείνη είχε πιει λίγο παραπάνω και μου ζήτησε να ξαπλώσει στο πίσω κάθισμα.

Σε έναν κεντρικό δρόμο, ένας  μπάτσος μου έκανε σήμα να σταματήσω. Έβγαλα αλάρμ και έκανα δεξιά.

«Άδεια,δίπλωμα και ασφάλεια», μου είπε.

Γνώριμη μορφή. Ήταν ο πατέρας της Ειρήνης. Είχα χρόνια να τον δω. Δεν είχε καταλάβει ποιος είμαι-δεν μπορούσε να με αναγνωρίσει μετά από τόσο καιρό.

«Έκανα κάτι παράνομο; », απάντησα ψύχραιμα εγώ.

«Αυτό θα το δούμε», είπε ο μπάτσος με την εκνευριστική ειρωνεία που αποκτά κάθε άνθρωπος που θεωρεί πως μπορεί να κάνει κουμάντο στη ζωή του οποιουδήποτε.

«Δε σας δίνω τίποτα αν δεν μου πείτε το λόγο που με σταματήσατε. Θέλετε να μου κάνετε αλκοτέστ; », συνέχισα εγώ.

«Ό,τι θέλω θα σου κάνω. Δείξε μου τα χαρτιά σου», είπε και πάλι με επιτακτικό τόνο ο μπάτσος.

Εν τω μεταξύ, η Ειρήνη δεν είχε καταλάβει τίποτα. Ήταν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ξαπλωμένη στο πίσω κάθισμα, μέσα στη θολούρα της μέθης.

«Δε σου δείχνω τίποτα», είπα εγώ, υιοθετώντας τον ίδιο τόνο –πλέον- στη φωνή μου.

-«Βγες έξω από το αμάξι ρε. Τώρα! Βγες έξω από το αμάξι! »

Ενστικτωδώς προσπάθησα να ανεβάσω το παράθυρο.

«Βγες έξω ρε αρχίδι, μη σε βγάλω με το ζόρι! », φώναξε κατακόκκινος ο μπάτσος , πιάνοντας το χερούλι της πόρτας  προσπαθώντας να την ανοίξει.

Έφερα αντίσταση.

«Βγες ρε μουνόπανο έξω μη σου γαμήσω τη μάνα!» ,συνέχισε, βάζοντας ακόμα περισσότερη  δύναμη.

Η πόρτα άνοιξε και δυο αυταρχικά χέρια  με τράβηξαν από τον ώμο και με έσυραν έξω.

Σηκώθηκα αμέσως και είπα : «Είσαι τρελός ρε μαλάκα; Τι κάνεις; Με ποιο δικαίωμα; »

«Σκάσε ρε και βάλε τα χέρια σου στο καπό! Άνοιξε τα πόδια σου!» . Το χέρι του πήγε στη θήκη του περιστρόφου του. Όλα σκοτείνιασαν για μια στιγμή. Όλα όσα είχα ακούσει για το φόβο που αισθάνεσαι όταν νιώθεις πως απειλείται η ζωή σου, ήταν τελικά αληθινά.

Φοβήθηκα πως ,πάνω στο παραλήρημά του, θα τράβαγε όπλο.

Φαίνεται πως η Ειρήνη είχε ακούσει τις φωνές μας.

Σηκώθηκε από το κάθισμα και άνοιξε την πόρτα.

«Είναι και άλλος μέσα ρε μουνί;» , με ρώτησε έντρομος. « Μείνε εκεί που βρίσκεσαι ρε πούστη!», φώναξε λυσσασμένα απευθυνόμενος προς το μέρος της. Δεν μπορούσε να τη δει. Ήταν μπροστά από το καπό και η Ειρήνη δεν είχε βγάλει, παρά μόνο τα χέρια της από το αμάξι.

Ο μπάτσος έβγαλε το όπλο του και σημάδεψε προς την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου.

«Όχι, όχι! Δεν είναι κανένας οπλισμένος! Μια κοπέλα είναι! Σταμάτα! ». Δεν τόλμησα να του πω ότι είναι η κόρη του. Δεν το σκέφτηκα καν εκείνη τη στιγμή. Δεν ήταν ο πατέρας της πρωταγωνιστής σε αυτή τη σκηνή, αλλά ένας ακόμα τραμπούκος που προσπαθούσε να βγάλει τα απωθημένα του σε ένα εικοσάχρονο. Ήταν απλά ένας ακόμα μπάτσος που απολάμβανε τον τρόμο που μπορούσε να περάσει στις ψυχές των υπόλοιπων ανθρώπων. Ήταν ένας ακόμα που είχε λαγνεία με τον έλεγχο ζωών.

«Βγες έξω σιγά-σιγά και με τα χέρια στο κεφάλι!» ,συνέχισε ακάθεκτος ο Ράμπο.

Τα πόδια της Ειρήνης ξεπρόβαλαν αργά μέσα από την καμπίνα των επιβατών.

«Έτσι, ήρεμα και αργά ρε», την προέτρεψε ο μπάτσος.

Βγήκε ολόκληρη. Έτρεμε. Με το ζόρι στεκόταν. Δεν ήταν από το μεθύσι. Ήταν απ’ τον φόβο.

Έκανε δυο βήματα μπροστά, προς το φως.

«Μπαμπά;» , είπε απορημένη.

Ο μπάτσος δε μίλησε. Είχε μείνει σαστισμένος, με το όπλο ακόμα να σημαδεύει την κόρη του.

«Μπαμπά τι κάνεις; », συνέχισε η Ειρήνη μέσα σε λυγμούς πλέον. Οι χτύποι της καρδιάς  της ακούγονταν μέχρι εκεί που ήμουν. Τους άκουγε και ο πατέρας της, είμαι σίγουρος.

«Τι κάνεις ρε μπαμπά εκεί; Τι έκανες στον Τάσο;  Κατέβασε το γαμημένο το όπλο πια! Τι σημαδεύεις; »

Με είδε με τα χέρια στο καπό και τα πόδια ανοιγμένα, σαν να ετοιμαζόμουν για ρωμαϊκό όργιο.

Ο μπάτσος  ξεπέρασε κάπως το αρχικό σοκ. Κατέβασε το όπλο και το έβαλε στη θήκη του, δεξιά στη μέση του.

«Τι έκανες εσύ μες στο αμάξι;» , τη ρώτησε.

-«Τι έκανα μωρέ; Με πήγαινε ο Τάσος σπίτι!»

-«Αυτός είναι ο Τάσος; Ο φίλος σου; »

-«Καλά δεν τον γνώρισες; Κι εσύ ρε Τάσο γιατί δεν του είπες ποιος είσαι;»

-«Τι να του πω μωρέ; Χρειάζεται να του πω κάτι; Δηλαδή παίζει ρόλο που είμαι γνωστός σου; Με σταμάτησε και δεν μου είπε το γιατί. Δεν έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό ρε Ειρήνη!»

Ο μπάτσος μου έριξε μια ματιά γεμάτη μίσος. Φαίνεται δεν εξάντλησε όλη του την οργή με τις αγριοφωνάρες του και  το σημάδι πάνω στην  κόρη του . Είχε λίγα αποθέματα τραμπουκισμού ακόμα για μένα.

«Μπαμπά σε παρακαλώ σήκω και φύγε και άσε μας να πάμε σπίτι. Είμαι πολύ ταραγμένη» ,ζήτησε η Ειρήνη.

«Θα σε πάω εγώ σπίτι», είπε αποφασιστικά ο μπάτσος.

«Όχι, δε θα με πας. Θα με πάει ο Τάσος. Μπες μέσα, φεύγουμε» ,είπε απευθυνόμενη σε μένα και μπήκε πάλι στο αυτοκίνητο.

Ο μπάτσος δεν αντέδρασε. Στεκόταν εκεί και μας έβλεπε να φεύγουμε. Μέχρι που να στρίψω, κοιτούσα από τον καθρέφτη μου και ήταν ακόμα εκεί ,κοιτώντας προς το μέρος μας.

Δεν ανταλλάξαμε άλλη κουβέντα στη διαδρομή. Δεν είπαμε ούτε «καληνύχτα». Σιωπή και χτύποι καρδιάς.

Δεν ξέρω αν άλλαξε γνώμη η Ειρήνη για τους αστυνομικούς. Δεν ξέρω αν τους αποκαλεί πλέον κι αυτή «μπάτσους».

Δεν έχουμε ξαναμιλήσει από κεινη τη νύχτα.

Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον κάτι έσπασε. Και το ρήγμα ήταν πολύ βαθύ.

Το μόνο που ξέρω είναι πως,εκείνη τη νύχτα, ένιωσε κι εκείνη στο πετσί της το Φόβο.

Τον τρόμο τον οποίον μπορεί να σκορπίσει η  «Αρχή» στους υπηκόους της. Την παράλογη οργή και βία που κυριαρχεί στον κομπλεξικό κόσμο των ενόπλων δυνάμεων. Τον τραμπουκισμό που ξεχειλίζει από τα μπατζάκια κάθε μπάτσου που σέβεται τα παντελόνια του. Έγινε μάρτυρας της ανεξήγητης αυτής "μετάλλαξης" που υφίσταται ένας μπάτσος εν υπηρεσία.

Δεν είναι ταξικό το πρόβλημα, Ειρήνη.Ούτε πολιτικό. Είναι καθαρά ανθρώπινο. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να σκορπίζει τον τρόμο στην καρδιά σου με το έτσι θέλω. Και εγώ αυτόν τον τρόμο τον ένιωσα εκείνη τη μέρα. Τον άκουσα να χτυπάει και στη δική σου καρδιά.

Ξέρω, δεν μπορείς να αλλάξεις πατέρα, αλλά μπορείς να αλλάξεις μπάτσο.

Γιατί ο μπάτσος δεν ανήκει σε σένα, αλλά στο Σύστημα που τον τρέφει.

Στην τελική λυπήσου τους, γιατί είναι πιόνια αυτού του Συστήματος. Είναι ανθρωπάρια που τρέφουν το Σύστημα με καταστολή, τρεφόμενα με τη σειρά τους από την ανασφάλεια και τον κομπλεξισμό τους ,καθώς και τον τρόμο των άλλων.

Εγώ δεν τους λυπάμαι όμως. Ούτε τους οικτίρω. Είναι άνθρωποι και έχουν κάνει τις επιλογές τους. Και έχουν ταχθεί ενάντια στον Ελεύθερο Άνθρωπο.

Γι’ αυτό πάντα θα είμαι απέναντί τους.

Μου λείπεις Ειρήνη. Γεια.

Μικρά Μαθήματα Καπιταλισμού, Μέρος 2

Μετρητά, κεφάλαιο, αποταμίευση, δάνειο, έμβασμα, χρέος, κατάθεση, ταμιευτήριο, επιτόκιο, μετοχές.


Λέξεις που ακούμε κάθε μέρα.
Λέξεις που χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο.
Πολλές μπορεί να μην τις καταλαβαίνουμε.
Ξέρουμε όμως ότι όλες έχουν την απαρχή τους σε μια μόνο λέξη: Χρήμα.


Ε,και το χρήμα ξέρουμε τι είναι.
Ξέρουμε, δεν ξέρουμε;
Νομίζουμε πως ξέρουμε,ναι.


Νομίζεις πως ξέρεις.


Ξέρεις,δηλαδή, τι είναι.
Αν σε ρωτήσω τι αντιπροσωπεύει, θα ξέρεις να μου απαντήσεις. Σωστά;
Αν σε ρωτήσω πώς δημιουργείται, θα ξέρεις να μου πεις. Σωστά;


Σε βλέπω να ζορίζεσαι...


Συγκεχυμένες εικόνες με πλάκες χαρτονομισμάτων και εργοστάσια κοπής δολλαρίων έρχονται στο νου σου.
Αλλά και πάλι...


Δεν ξέρεις πώς δημιουργείται.
Δεν ξέρεις γιατί δημιουργείται.
Δεν ξέρεις πότε χρειάζεται να δημιουργηθεί.
Δεν ξέρεις ποιος αποφασίζει για το πότε πρέπει να δημιουργηθεί.


Κοντολογίς, δεν ξέρεις την τύφλα σου για αυτό που κινεί τον κόσμο σου: το χρήμα.


Έννοια σου όμως, και το δεύτερο οπτικοακουστικό Μάθημα θα σου λύσει πολλές από τις απορίες σου.
Το χειρότερο είναι πως πολλές απ' αυτές τις απορίες δεν σου είχαν γεννηθεί προτού διαβάσεις τις παραπάνω σειρές.
Αυτό όμως που θα σε προβληματίσει ακόμα περισσότερο μετά το Μάθημα θα είναι το πόσο διαφορετικός θα φαντάζει πλέον ο Κόσμος στα μικρά, μπιρμπίλικα καπιταλιστικοτραφή ματάκια σου...


Σε προειδοποιώ: 
1.Aν θες να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, μη δεις τα βίντεο. Είναι άκρως αφυπνιστικά.


2. Αν βαριέσαι να τα δεις όλα και προτιμάς να τσεκάρεις τον τοίχο σου στο Faceebook, μην ξαναμπείς σε αυτό το ιστολόγιο: σου είμαι εντελώς άχρηστος (και το αντίστροφο).


3. Αν δεις ότι κουράζεσαι, κάνε ένα διάλειμμα και μέτρα τα νοερά τα λεφτά που χρωστάς στις Τράπεζες: θα σου δώσει την όρεξη να συνεχίσεις την προβολή.


4.Αν μετά το τέλος της προβολής των βίντεο νιώσεις ένα κενό, μια θολούρα και μια απόγνωση από αυτά που είδες, μην ανησυχήσεις. Είσαι και καλό δρόμο.








Καλή προβολή...













Υ.Γ. : Κλείσε το στόμα. Καλά ξυπνητούρια. 

Μικρά Μαθήματα Καπιταλισμού, Μέρος 1

Με αυτό το άρθρο ανοίγω έναν κύκλο δημοσιεύσεων με τον τίτλο : Μικρά Μαθήματα Καπιταλισμού.

Η είσοδος στα μαθήματα ΔΕΝ είναι ελεύθερη (όπως άλλωστε τίποτα δεν είναι ελεύθερο στον Καπιταλισμό).

Για να τα παρακολουθήσετε θα πρέπει να πληρώσετε με την αφύπνιση της συνείδησής σας και το χάσιμο της ανεμελιάς σας. Επίσης, ορισμένοι από σας θα πρέπει να θυσιάσετε κάποιες συνήθειες που είχατε, μα κυρίως, κάποιες ιδέες. Το ύψιστο αντίτιμο που θα αφήσετε θα είναι η ίδια σας η Κοσμοθεωρία.

Αν είστε, λοιπόν, διατεθειμένοι να πληρώσετε με τα παραπάνω, τότε συνεχίστε την ανάγνωση.

Αν όχι, σταματήστε,γιατί κάπου εδώ τελειώνει η free trial version και αρχίζει η πραγματική ιστορία...

Σήμερα το μάθημα θα είναι οπτικοακουστικό.

Πρόκειται να δούμε μια κλασική έκφανση του Καπιταλισμού, η οποία έχει ως σκοπό να απομυζά τους πολίτες και να επιτρέπει στο Κεφάλαιο να πλουτίζει περαιτέρω. 
Είναι η το κλασικό -πλέον- παραμύθι: "Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις για να εξοικονομήσει λεφτά το Κράτος και να μειωθεί το Χρέος της χώρας".


Οι "προχωρημένοι" ίσως ακούσουν γνωστά σε αυτούς πράγματα, αλλά η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης.

Οι "αρχάριοι" παρακαλούνται να έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές, ωσάν τα αυτιά του Ντάμπο πριν την απογείωση.

-    Πριν έναν περίπου μήνα, ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Richard D. Wolff έδωσε μια διάλεξη μπροστά σε φοιτητικό κοινό.

Ήταν μια από τις αρκετές διαλέξεις που έχει δώσει ο συγκεκριμένος καθηγητής (έχει προσκληθεί και ομιλήσει και στην ΑΣΟΕΕ ,εδώ στη χώρα μας) .

Το ξεχωριστό με αυτόν τον επιστήμονα είναι πως δε μασάει τα λόγια του. Δε διστάζει να ξεσκεπάσει τις άγνωστες και σκοτεινές πτυχές του Καπιταλιστικού συστήματος · του συστήματος δηλαδή που επικρατεί και στην Ελλάδα.

Θα παρατηρήσετε πως είναι ιδιαίτερα καυστικός με τον Καπιταλισμό και τους πολιτικούς. Προσωπικά, θεωρώ πως είναι από τους λίγους επιστήμονες του βεληνεκούς του που τολμά να εκφράσει δημόσια την αρνητική του άποψη για το Καπιταλιστικό σύστημα.

Φυσικά, προτού παρακολουθήστε το βίντεο, πρέπει να σας ενημερώσω για δυο βασικά πράγματα:

1. Κάνει αναφορά στην οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας.

2. Πριν τρεις δεκαετίες περίπου, υπήρξε καθηγητής ενός πολυαγαπημένου μας προσώπου. Δυστυχώς όμως,όπως παραδέχεται και ο ίδιος, δεν έκανε και τόσο καλή δουλειά στη διδασκαλία του...

Δείτε το βίντεο (επιλέξτε την προβολή πλήρους οθόνης για να είναι πιο ευκρινείς οι υπότιτλοι)

Τώρα ,λοιπόν, περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας για αυτό το πρώτο μας μάθημα.

Την επόμενη φορά θα επιχειρήσουμε να κολυμπήσουμε σε λίγο πιο "βαθιά νερά".

Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε, πληρώνετε στην έξοδο.

Καλή σας μέρα.

Υ.Γ. : Το θέμα παρουσίασε πρώτο το ιστολόγιο http://jungle-report.blogspot.com/ .Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στους συντάκτες του για την ανάδειξη του βίντεο.

Υ.Γ.' : Η δημοσκόπηση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και όσο περισσότερες είναι οι ψήφοι, τόσο μεγαλύτερη η εγκυρότητα των αποτελεσμάτων. Γι 'αυτό, σας προσκαλώ να ψηφίσετε όλοι άφοβα!

Ασκήσεις "Δημοκρατίας"

Σε προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για Χούντα.
Για τη σύγχρονη "χούντα" που έχει υποδόρια στηθεί γύρω μας.
Όχι μόνο μέσω της ωμής και απροκάλυπτης κρατικής βίας, αλλά και μέσω του φόβου, ο οποίος σερβίρεται αθρόος μέσω του κράτους και του Συστήματος, με σκοπό να τρομοκρατήσει και να περιορίσει.


Το ερώτημα που με βασανίζει τελευταία, είναι ποια Χούντα είναι τελικά πιο επικίνδυνη: η Χούντα του Τρόμου ή η Χούντα της βίας και της "καταστολής".


Δεν ξέρω ν'απαντήσω.
Μάλλον ,όμως, αυτά τα δύο πάνε μαζί. Έτσι,προφανώς, είναι πιο αποτελεσματικά. Μόνο σε συνδυασμό μπορούν να καταπνίξουν τη δίκαιη οργή των πολιτών.
Πρώτα σε βομβαρδίζουν με το Φόβο (αδίστακτοι τρομοκράτες, ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, επικίνδυνοι μετανάστες, τιμωρία της δήθεν παραβατικότητας) και ύστερα, αν αποτύχουν να καταπνίξουν την οργή σου μέσω Αυτού, φροντίζουν να επέμβουν με τη Βία και να "καταστείλουν" την αντίδρασή σου (δυνάμεις Καταστολής λέγονται πλέον τα ΜΑΤ που ξυλοφορτώνουν ανήμπορο κόσμο, έχε το στα υπ'όψιν σου).

Αυτό είναι το μοτίβο. Αυτό είναι το νέο δόγμα των Καπιταλιστικών κυβερνήσεων, οι οποίες αντιλαμβανόμενες πως η απειλή βρίσκεται πλέον στο εσωτερικό, στρέφονται ενάντια στον ίδιο το λαό.


Με θεωρείτε υπερβολικό;


Δεν είμαι. Και όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή το λένε αυτοί οι ίδιοι!
Μάλιστα, έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ που δε διστάζουν να διακηρύττουν δημόσια πλέον τις φασιστικές τακτικές τους.


Και αυτό, φίλοι μου, με ανησυχεί πιο πολύ απ' όλα τα προηγούμενα: Μας παρουσιάζουν υπερήφανα την απάνθρωπη τακτική τους και περιμένουν να το εκλάβουμε ως κάτι το φυσιολογικό.
Αυτή, λοιπόν, είναι η μεγαλύτερη Προπαγάνδα της εποχής: ο τρόπος και η φυσικότητα με την οποία παρουσιάζουν τις ιδέες τους.


Τα ντοκουμέντα για όσα έγραψα παρατίθενται πιο κάτω.


-Στο πρώτο βίντεο, η περιβόητη στρατιωτική άσκηση  "Καλλίμαχος" , κατά την οποία  μονάδες του στρατού εκπαιδεύονται στο πώς να καταστέλλουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Οι "είδήσεις" που βγαίνουν απ'αυτό το βίντεο είναι δύο:


α) πως πλέον και ο στρατός προορίζεται για την καταστολή εξεγέρσεων
β) όλα αυτά θα γίνονται υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ.






(σημείωση: Τα συνθήματα που ακούγονται από τους "διαδηλωτές" είναι "freedom freedom!", "we want peace!" και "no war!". Ειρωνικό,έτσι; Καταστέλλουν βίαια μια πορεία που έχει κατέβει για να διαδηλώσει κατά της βίας και του πολέμου...)






Το πιο συνταρακτικό  έρχεται στο δεύτερο βίντεο. Σε αυτό λοιπόν, ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ και πρώην στρατιωτικός, μας εξηγεί με χαλαρό και φυσικότατο τρόπο πως είναι απόλυτα λογικό να επεμβαίνει ο Στρατός σε τέτοιες καταστάσεις. Μάλιστα, θεωρεί πως κακώς δεν επενέβη ο στρατός και το Δεκέμβρη του 2008, στα επεισόδια της Αθήνας. 
Με λίγα λόγια, θεωρεί πως είναι φυσιολογικό να επιβάλλεται στρατιωτικός Νόμος και να γίνεται επιστράτευση του στρατού σε τέτοιου είδους κοινωνικές εξεγέρσεις.


Η πιο ανατριχιαστική είδηση που βγαίνει ,όμως, είναι ότι το ΝΑΤΟ έχει πλέον τη δικαιοδοσία να παρεμβαίνει αυτόκλητα σε τέτοια περιστατικά, παρακάμπτοντας την όποια απόφαση της Κυβέρνησης!


Κοντολογίς, το ΝΑΤΟ θα μπορεί να κατεβάζει το στρατό του σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος , σε περίπτωση κοινωνικής εξέγερσης!


Δείτε το βίντεο:






Σημείωση 1: Ακόμα και το ταγμένο παπαγαλάκι του ΠΑΣΟΚ, Μανώλης Αναγνωστάκης, "ανατριχιάζει" -όπως λέει κι ο ίδιος- στο άκουσμα αυτών των λέξεων. Πόσο μάλλον και στην πράξη κύριε Αναγνωστάκη μου... Αλλά, θα μου πείτε, τι σας νοιάζει; Μήπως εσείς θα είστε που θα φάτε το βρωμόξυλο και τα δακρυγόνα στους δρόμους; 


Σημείωση 2: Το ακόμα πιο ταγμένο παπαγαλάκι/λαμόγιο της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Ιορδάνης Χασαπόπουλος, λέει το απίστευτο "Δε θα γίνουν αυτά εδώ. Στις άλλες χώρες γίνονται. Έχε μου εμπιστοσύνη". Δε θα κάνω κάποιον περαιτέρω σχολιασμό. Σας δίνω την ευχαρίστηση να στον "στολίσετε" μόνοι σας!




Υ.Γ. : Να μας ζήσει η "Δημοκρατία" ! 

Κερατέα: Η Χούντα ξυπνά

Δείτε αυτό το βίντεο. Δεν πρόκειται να προβληθεί σε κανένα μεγάλο βρωμοκάναλο. Γιατί είναι άκρως αληθινό. Άκρως αποκαλυπτικό. Και άκρως εξοργιστικό.
Σας παρακαλώ, δείτε το.










Και τώρα σκεφτείτε.
Σκεφτείτε καλά...
Αναρωτηθείτε.
Τι γίνεται στην Κερατέα;


Στην Κερατέα, το κράτος έχει κηρύξει εμφύλιο πόλεμο.
Πόλεμο εναντίον απλών, καθημερινών κατοίκων-υπηκόων που αντιδρούν στην ίδρυση μια παράνομης και παράλογης χωματερής μέσα στα σπίτια τους.


Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Αλλά οι κυβερνώντες επέλεξαν να το μετατρέψουν σε στρατιωτικό.
Αντί να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα απέναντι στα δίκαια αιτήματα των κατοίκων, εκείνοι επέλεξαν να φορέσουν το προσωπείο της Βίας και του Τραμπουκισμού .
Αντί να εμφανιστούν με το δικό τους -έτσι κι αλλιώς κίβδηλο και κατάστικτο κοινωνικά πρόσωπο- επέλεξαν να στείλουν τους αντιπροσώπους της σύγχρονης "Χούντας" τους, τους οποίους οι ίδιοι αποκαλούν "δυνάμεις καταστολής εξεγέρσεων".


Θα αναρωτηθείτε, ασφαλώς, γιατί να έχουν σταλεί τα ΜΑΤ στην περιοχή.
Η απάντηση είναι μία: Φόβος.
Τα ΜΑΤ βρίσκονται εκεί αποκλειστικά και μόνο για να τρομοκρατήσουν. Άλλωστε, η ίδια η Αστυνομία σε ανακοίνωση που εξέδωσε είχε το θράσος να το παραδεχτεί πως αυτός ήταν ο σκοπός της χθες.


Όμως ο λόγος της εμμονής της Κυβέρνησης να πραγματοποιηθεί εκεί η Χωματερή είναι άλλος:
Ο πραγματικός Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γ.Μπόμπολας, έχει μπει στον τομέα της διαχείρισης απορριμάτων μέσω της εταιρείας ΗΛΕΚΤΩΡ. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αναλάβει και τον ΧΥΤΥ στην Κερατέα.
Επομένως, καταλαβαίνετε πως είναι προς το συμφέρον του Πρωθυπουργού -του Μπόμπολα δηλαδή- να κατασκευαστεί εκεί η Χωματερή, με οποιδήποτε κόστος για την τοπική κοινωνία.






Και σας ρωτώ να μου απαντήσετε, αφού έχετε παρακολουθήσει το βίντεο:


-Ποιοι είναι τώρα οι Τρομοκράτες;
-Ποιοι σπέρνουν το φόβο;
-Ποιοι καταπατούν κάθε έννοια δικαίου και κάθε αξία της Ανθρώπινης Ζωής;
-Ποιοι προκαλούν;
-Ποιοι είναι οι πιο άρτια οπλισμένοι; Τα ΜΑΤ με τα ασφυξιογόνα, τα περίστροφα και τα γκλομπς ή οι κάτοικοι με τις πέτρες και τις μολότοφ;
-Ποιοι έχουν λόγο να είναι οργισμένοι;
-Σε ποιους βλέπετε τα πρόσωπα των δικών σας ανθρώπων; Ποιος από αυτούς θα μπορούσε να είναι ο δικός σας πατέρας/μάνα/παιδί που ποδοπατιέται από τσούρμο πάνοπλων ένστολων;


Η Χούντα της "Σοσιαλιστικής" κυβέρνησης φανερώθηκε σε όλο της το μεγαλείο.
Όσες αμφιβολίες κι αν είχατε, μετά απ'αυτό το συνταρακτικό βίντεο πρέπει να εξανεμίστηκαν.
Κυβερνούν με το "έτσι θέλω", χτυπούν με το "έτσι θέλω", τρομοκρατούν με το "έτσι θέλω".


Αν αυτή η -κατ' ευφημισμόν- κυβέρνηση είχε κάποιους υποστηρικτές ανάμεσα στην κοινωνία, νομίζω πως μετά τα χθεσινά τους έχασε κι αυτούς. Γιατί μετά τα χθεσινά χάθηκε και όποιο ίχνος λογικής και αξιοπρέπειας της είχε απομείνει.






Update:
Βίντεο ντοκουμέντο που προβλήθηκε από το Star ,με την επίμαχη σκηνή όπου αστυνομικός τραβάει όπλο και σημαδεύει πολίτη.

Δελτίο Τύπου για την Κερατέα

Κλειστά σήμερα Τετάρτη 9/11 τα καταστήματα και τα σχολεία στην Κερατέα. Σε ανοιχτή γενική συνέλευση στην κεντρική πλατεία καλεί ο Δήμος τους κατοίκους απόψε στις 7 μ.μ.

Ακολουθεί το Δετίο Τύπου του Δήμου Λαυρεωτικής:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Η ΚΕΡΑΤΕΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ

Από χθές το μεσημέρι, η πόλη της Κερατέας και ολόκληρος ο Δήμος της Λαυρεωτικής βρίσκονται «υπό κατοχή». Ανήλικα παιδιά και υπερήλικες έγιναν μάρτυρες μιας απίστευτης σε αγριότητα αστυνομικής βίας.

Εκατοντάδες άνδρες των ΜΑΤ και άλλων μονάδων καταστολής κατέλαβαν τις γειτονιές μιας πόλης 10.000 κατοίκων, εισέβαλαν με προτεταμένα πιστόλια σε κατοικίες, προπηλάκισαν και χτύπησαν ηλικιωμένους, τραυμάτισαν δεκάδες συμπολίτες μας.

Νωρίς το απόγευμα της Τρίτης, δεκάδες ασφαλίτες εισέβαλαν σε σπίτια «υπόπτων», χρησιμοποιώντας βία, προπηλακίζοντας γονείς, κραδαίνοντας τα όπλα τους και απειλώντας με συλλήψεις.

Η προσπάθεια τρομοκράτησης απλών και φιλήσυχων πολίτων προκάλεσε την αντίδραση και τη διαμαρτυρία εκατοντάδων κατοίκων.

Η απάντηση των «φρουρών της νομιμότητας» στο Δήμαρχο Λαυρεωτικής κ.Κωνσταντίνο Λεβαντή, Αντιδημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους και Νομικούς που έσπευσαν στο Αστυνομικό Τμήμα να ενημερωθούν, ήταν η απρόκλητη και αναίτια επίθεση ανδρών των ΜΑΤ με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες και ο τραυματισμός του Δημάρχου και άλλων πολιτών.

Η επίθεση γενικεύτηκε σε ολόκληρη την πόλη που μετατράπηκε μέσα σε λίγη ώρα σε ένα απέραντο πεδίο χημικού πολέμου με εκατοντάδες θύματα της αστυνομικής βίας. Μικρά παιδιά βρέθηκαν αποκλεισμένα σε φροντιστήρια, υπερήλικες κινδύνευσαν από τα χημικά που έφτασαν μέσα στα σπίτια τους, γυναίκες χτυπήθηκαν βάναυσα.

Η Δημοκρατία και η «έννομη τάξη» καταλύθηκαν από τους υπερασπιστές τους.

Η ωμότητα, οι άμεσες απειλές για τη ζωή, οι ύβρεις των αστυνομικών που απειλούσαν χιλιάδες κατοίκους μέχρι τις πρωινές ώρες φέρνουν στο νου εφιαλτικές μνήμες «στρατού κατοχής».

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» προσπάθησαν να εφαρμόσουν ένα τυφλό σχέδιο εκδίκησης εναντίον μιας περιοχής που αντιστέκεται 60 ολόκληρες μέρες και δεν υποχωρεί.

Η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. ομολόγησε με δελτίου τύπου ότι, όλη η επιχείρηση είχε στόχο την τρομοκράτηση των κατοίκων και επεδίωκε να κάμψει τη συνεχιζόμενη αντίσταση τους.

Στα τέσσερα σπίτια, όπου εισέβαλαν με το πρόσχημα έρευνας και σύλληψης «υπόπτων» βρήκαν μόνο στο ένα από αυτά, άδεια μπουκάλια μπύρας, μία κάμερα και μια συσκευή εκτόξευσης φωτοβολίδων για το Πάσχα!!!.

Τα γεγονότα της Μαύρης Τρίτης σημάδεψαν ανεξίτηλα την ψυχή των κατοίκων της Λαυρεωτικής. Η ωμή βία της εξουσίας χαλυβδώνει τη θέληση όλων μας. Το δίκιο δεν αντιμετωπίζεται με δακρυγόνα, απειλές, συλλήψεις και τρομοκρατία. Ο αγώνας που ξεκίνησε από το 1996 συνεχίζεται…

Βρισκόμαστε στους δρόμους από τις 11 Δεκεμβρίου και δεν θα υποχωρήσουμε αν δεν δικαιωθούμε.

Τα σκουπίδια της Αττικής δεν θα έρθουν στο Δήμο Λαυρεωτικής.

Το Οβριόκαστρο είναι Αρχαιολογικός Χώρος, Ιστορικός Τόπος και περιοχή Ιδιαίιτέρου Φυσικού Κάλλους.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ

Ενημέρωση από http://antixyta.blogspot.com/

Φόβος: το Κλουβί

7/2/2011 : Ημέρα κατά του Φόβου

 

«Μην τρως τα νύχια σου, γρουσουζιά. Μη στηρίζεις το κεφάλι στα χέρια σου, γρουσουζιά. Μη σταυρώνεις τα χέρια σου, γρουσουζιά.»

Κάπως έτσι περνά από την οικογένεια σε μας ο φόβος.

Ήμασταν παιδιά ακόμα και αυτές είναι φράσεις που πολλοί από εμάς ακούγαμε επί χρόνια ολόκληρα. Αρκετοί από μας ,μάλιστα, θα τις αναπαραγάγουμε και στα δικά μας παιδιά. Είναι μια σαχλή και νοσηρή μορφή Παράδοσης .

Όταν ρωτούσαμε «γιατί είναι γρουσουζιά;» ,η απάντηση που παίρναμε είναι «έτσι».

Μεγαλώνοντας, άλλαξαν πολλά: ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που φοβόμαστε, ο τρόπος που πράττουμε, αλλά ένα έμεινε ίδιο: αυτό το  «έτσι».

Αυτό το αδιόρατο, απροσδιόριστο «κακό» που παραμονεύει πίσω από κάθε τέτοια πράξη.

Κι αν αυτά τα παραδείγματα σας φαίνονται «αθώα» και «χαζά» , υπάρχουν άλλα που έχουν πολύ πιο σκοτεινό ,υποχθόνιο και σκόπιμο υπόβαθρο.

Από μικροί έχουμε γαλουχηθεί με το φόβο.

Όχι με εκείνον το φόβο που μπορεί να σου σώσει τη ζωή σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ή αυτόν που σε αποτρέπει από το να κρεμαστείς από το μπαλκόνι σου στον 5^ο .

Πρόκειται για έναν άλλο φόβο, μέσα στον οποίο έχεις μουλιάσει και μαζί με σένα έχει σαπίσει κάθε αίσθησή σου για Ελευθερία και αυτονομία.

Πρόκειται για το φόβο που έχει έτσι περαστεί στον εγκέφαλό σου, ώστε να σε κρατάει περιορισμένο στα στενά, «ανθρώπινά» σου όρια.

Αυτόν που σου υποτάσσει να κοιτάς χαμηλά, να καταπατάς την ετυμολογία του όρου «Άνθρωπος» (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά).

Από τη Θρησκεία μέχρι την Πολιτεία, σε έχουν μάθει να σκέφτεσαι ενοχικά για καθετί που μπορείς να κατακτήσεις. «Απαρνήσου τις απολαύσεις και τις ηδονές για να γίνεις Θεός μετά θάνατον» , «υπάκουσε στα όρια που σου θέτω για να ζήσεις Ζωή αξιοπρεπή και νόμιμη».

«Μην αναζητάς περισσότερα απ’ όσα σου έχουν δοθεί, μα να είσαι ευγνώμων και για αυτά τα λίγα που έχεις».

Μια Χρυσή Φυλακή που έχει περίτεχνα χτιστεί γύρω σου για να μην μπορείς να ατενίσεις με όρεξη την απεραντοσύνη της ύπαρξής σου. Όρια που μπαίνουν για να σε κρατήσουν μέσα σε ένα πεπερασμένο κόσμο που βολεύει αυτούς τους οποίους τον δημιούργησαν.

Μην μπερδεύεστε: δεν έχει να κάνει με το «μέτρον άριστον» των Αρχαίων. Όχι.

Δεν πρόκειται για Μέτρο. Πρόκειται για χαλινάρι.

Αντίθετα, σε ωθούν να απελευθερώσεις τις ικανότητές σου για να πλουτίσεις. «Απόκτησε!» σου λένε. «Φτιάξε αμύθητη περιουσία, να χαρείς τις απολαύσεις τις Ζωής», σε παροτρύνουν.

Μα κανείς δε μιλάει για την πνευματική σου ένδεια. Κανείς δε σου λέει να ανοίξεις το νου σου. Κανείς δε σε προτρέπει να πας πέρα από τα κατεστημένα.

Γιατί;

Μα γιατί έτσι σε θέλουν: να πιστεύεις ότι μπορείς να γίνεις Βασιλιάς ,αποκτώντας όλα τα αγαθά του Κόσμου, ενώ στην ουσία θα είσαι πιο κενός κι από τρύπα πολεμίστρας.

Και, μιλώντας για πολεμίστρα, σου έμαθαν ποτέ να πολεμάς για αυτά που θεωρείς αυτονόητα;

Σε έμαθαν ποτέ να πολεμάς για την ανάγκη σου να σκέφτεσαι; Για την ανάγκη σου να υπάρχεις;

Όχι. Σου έφτιαξαν  σύνορα, σε πέταξαν μέσα και σου είπαν «εσύ θα είσαι Έλληνας/Αλβανός/Αμερικάνος/Γερμανός και θα πρέπει αυτά τα σύνορα να υπερασπιστείς μέχρι που να πεθάνεις».

Σε βάφτισαν Χριστιανό/Μουσουλμάνο/Ινδουιστή/Βουδιστή και σου είπαν «αυτή είναι η Αλήθεια, ενώ όλα τα άλλα Ψέμα».

Σε έστρεψαν ενάντια στον Αδερφό σου. Ενάντια στη μόνη βιολογική σου συγγένεια σε τούτον τον Πλανήτη: τον Άνθρωπο.

Δεν είναι πλέον συνάνθρωπός σου ο Τούρκος, μα είναι απλά ένας ακόμα που θέλει να σου αφαιρέσει την Ελευθερία σου. Μια Ελευθερία που δεν είχες ποτέ σου ουσιαστικά. Και δεν πάλεψες ποτέ για αυτή σου την φαντασματική ελευθερία, παρά μόνο έχυσες γενιές και γενιές αίματος σε χώματα που εξ’ αρχής άνηκαν και σε σένα και στον αντίπαλό σου, γιατί ήταν απλά ανθρώπινα.

Κι ο φόβος φωλιάζει ακόμα μέσα σου…

Αν δεν είσαι καλός Χριστιανός/Μουσουλμάνος/Ινδουιστής/Βουδιστής δε θα ανταμοιφθείς και θα πας σε κάποια Κόλαση. Θα χάσεις το προνόμιο της αγαλλίασης στη Ζωή Μετά.

Σε απειλούν με κυρώσεις σε μια Ζωή που ούτε αυτοί- αλλά ούτε κι εσύ- γνωρίζουν αν υπάρχει. Παίζουν με τον Φόβο σου για το άγνωστο. Με αυτόν το φόβο που σου είχε καλλιεργηθεί από την παιδική σου ηλικία μέσω της οικογένειας και με τον οποίο ξεκίνησες την ανάγνωση αυτού του άρθρου.

Κι εσύ;

Εσύ τι κάνεις;

Συνεχίζεις να φοβάσαι το Άγνωστο;

Συνεχίζεις να αμφιβάλλεις για το ακατόρθωτο;

Ή απλά συνεχίζεις να μην σκέφτεσαι τις Ελευθερίες που πραγματικά σου αξίζουν;

Την Ελευθερία σου στην Έκφραση, την Ελευθερία σου στη Γνώση, την Ελευθερία σου στα Πιστεύω, την Ελευθερία σου στην Αγάπη, την Ελευθερία σου στο Σεβασμό, την Ελευθερία σου στην Ελευθερία.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ ακόμα πιστεύω πως κάτι είναι πολύ λάθος σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά είμαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσω αυτόν το φόβο μου.

Εσύ;

Υ.Γ. : Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του άρθρου υπήρξε το ιστολόγιο "Φόβος,ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας", το οποίο σας προτείνω να επισκεφθείτε και να διαβάσετε άρθρα από διάφορους δημιουργούς-ιστογράφους, που συμμετέχουν σε αυτή την κίνηση για τον "εξορκισμό" του Φόβου.

 Η εικόνα και το βίντεο είναι παρμένα από το πιο πάνω Ιστολόγιο.