Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Οι καλοί Σαμαρείτες υπάρχουν... (συνέντευξη με δυο "σύγχρονους" Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού)


Νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Ούτε σκέφτεται, ούτε ιστογραφεί... Έτσι κι εγώ, έκανα την καθιερωμένη μου επίσκεψη στο γειτονικό Σούπερ Μάρκετ. Αυτή τη φορά όμως με περίμενε μια έκπληξη... 

Η αδιάφορη γυάλινη πρόσοψη με τις αυτόματες πόρτες, είχε αποκτήσει ενδιαφέρον αυτή τη φορά, αφού μπροστά της στέκονταν δυο νέα παιδιά φορώντας κόκκινες στολές του Ερυθρού Σταυρού (αργότερα θα μάθαινα πως κάποιοι άνθρωποι που τους έχουν ανάγκη ,τους αποκαλούν "Άγιους Βασίληδες" -δεν είναι και πολύ μακριά από την πραγματικότητα αυτή η προσφώνηση...).
Με ενημέρωσαν πως μπορώ να αφήσω, κατά την έξοδό μου από το κατάστημα , ό,τι θέλω από είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα ή παιχνίδια και πως θα τα δώσουν αυτοί σε κάποιους που τα έχουν ανάγκη.

Το όλο εγχείρημα μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και ,έτσι, ζήτησα να μου δώσουν μια "συνέντευξη" (τρόμαξαν στο άκουσμα της λέξης, αλλά τους διαβεβαίωσα πως δεν είμαι δημοσιογράφος! Η καχυποψία προς το συγκεκριμένο κλάδο είναι συνήθης και δικαιολογημένη κατ' εμέ...).
Με ενημέρωσαν πως πρέπει να πάρουν άδεια για να μιλήσουν σε κάποιο μέσο, οπότε επικοινώνησα προσωπικά με την υπεύθυνη του Σώματος. Εκείνη υπήρξε σκεπτική στην αρχή. Για να φύγουν οι (εύλογες) αμφιβολίες της, της ζήτησα αν μπορεί να συναντηθούμε κι εκείνη δέχθηκε αμέσως. 
Σε 10 λεπτά είχε φθάσει έξω από το Σούπερ Μάρκετ και γίνονταν οι απαραίτητες συστάσεις.
Αφού τη διαβεβαίωσα πως οι προθέσεις μου είναι αγνές και καθαρά κοινωνικές, δέχθηκε με μεγάλη της χαρά να πάρω αυτή τη συνέντευξη από τα παιδιά.
Τα οποία παιδιά, από όσο πρόλαβα να τους ζήσω όλους μαζί, τα είχε σαν πραγματικά παιδιά της. 
Έπρεπε να βλέπατε τον τρόπο που τα κοιτούσε, που τα παρακινούσε να πουν την άποψή τους για τον Εθελοντισμό. Όσο έπαιρνα τη συνέντευξη, ήταν προφανές πως η ίδια είχε περισσότερο άγχος από εκείνα!
Της ζήτησα και εκείνης να μιλήσει, αλλά μου είπε χαρακτηριστικά: "Τι να πω εγώ; Θα τα πουν όλα τα παιδιά. Αυτά ξέρουν καλύτερα..."

Θέλω, απ' τα βάθη της καρδιάς μου να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε και για την εμπιστοσύνη που δείξατε στο πρόσωπό μου. Γνωρίζω καλά πως ο Ερυθρός Σταυρός,και ειδικά το Σώμα των Σαμαρειτών, δεν επιθυμεί να διατυμπανίζει την προσφορά του και είναι ιδιαίτερα φειδωλός στις δηλώσεις του. Αυτό με κάνει να εκτιμώ ακόμα πιο πολύ την εμπιστοσύνη σας.

Από μεριάς μου, να πω μόνο αυτό: Ας προσφέρουμε όλοι στον εθελοντισμό. Υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη. Έστω και λίγη προσφορά, έστω και λίγος χρόνος μας, είναι υπεραρκετός για να βοηθηθούν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Μπείτε όλοι στην ιστοσελίδα των Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού για να ενημερωθείτε σχετικά με το σώμα και το έργο του.



Ακολουθεί η συνέντευξη απομαγνητοφωνημένη:


Η Στέλλα και ο Νίκος (που δε θέλησαν να δημοσιεύσω το επώνυμό τους, καθώς ,όπως μου είπαν χαρακτηριστικά, δε θέλουν να κάνουν "διαφήμιση" στους εαυτούς τους)



-Σκλ-Πυρ.Φ: Θα ήθελα,κατ’ αρχάς να μου πείτε, τι κάνετε εδώ αυτή την εποχή του χρόνου; Σας βλέπω έξω από ένα γνωστό Σούπερ Μάρκετ, με κόκκινες στολές του Ερυθρού Σταυρού και με κάμποσα καλάθια γεμάτα με τρόφιμα δίπλα σας!

-Στέλλα: Εδώ και δέκα χρόνια το Σώμα εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού συνεισφέρει αυτές τις άγιες μέρες στην κοινωνία, συγκεντρώνοντας τρόφιμα  για τις πολύτεκνες  οικογένειες, για απόρους, για μονογονεϊκές οικογένεις αλλά και γιαανήμπορα μοναχικά άτομα και τα διαθέτει σε διάφορους οργανισμούς ,καθώς και και σε κέντρα μέριμνας αρρένων και θηλέων παιδιών στην περιοχή της Αχαΐας. Ο κόσμος συνεισφέρει δίνοντας κάποια τρόφιμα που είναι προϊόντα ανάγκης, όπως γάλα, ρύζι, ζάχαρη ή ακόμα και παιχνίδια και τα μοιράζουμε έπειτα εμείς από πόρτα σε πόρτα, κάτι που δε γίνεται από κανέναν άλλον οργανισμό.




-Σ.Φ: Επομένως, ο απλός κόσμος που μπαίνει στο Σούπερ Μάρκετ για τα ψώνια του, μπορεί φεύγοντας να αφήσει ό,τι θέλει σε ένα καλάθι σας και αυτό το κάτι που θα αφήσει να είναι σίγουρος ότι θα πάει σε κάποιον που το έχει πολλή ανάγκη.
Αυτό συμβαίνει μόνο στην Αχαΐα ή είναι πανελλαδική κίνηση του Ερυθρού Σταυρού;

-Στέλλα:  Είναι πανελλαδική κίνηση, αλλά εμείς που είμαστε το τμήμα της Πάτρας κάνουμε τη συγκομιδή και τη διανομή των αγαθών στο δικό μας Νομό. Αντιστοίχως συμβαίνει και σε άλλους νομούς.



-Σ.Φ:  Σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη οικονομικά , πώς βλέπετε την ανταπόκριση του απλού κόσμου σε αυτή σας την κίνηση; Υπάρχει θέληση για προσφορά και συνεισφορά στην προσπάθειά σας; Πώς είναι τα πράγματα συγκριτικά με προηγούμενες χρονιές;

-Στέλλα: Αν και υπάρχει οικονομική κρίση, ο κόσμος πάντα συνεισφέρει και , ίσα-ίσα που παρατηρούμε πως  κάθε χρόνο συμμετέχει και περισσότερο. Ο καθένας, έστω και με ένα αντικείμενο να αφήσει, μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ,  γιατί κάποιες οικογένειες δεν έχουν να φάνε…
-Νίκος : Ο ανθρωπισμός είναι, πιστεύω, μια αξία που δε θα εκλείψει στις μέρες μας. Εμείς οι εθελοντές είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι θα στηρίξουμε όλη αυτή την κίνηση του να βοηθήσει ο ένας τον άλλον, ο άνθρωπος το συνάνθρωπο.




-Σ.Φ: Θεωρείτε πως αυτού του είδους η προσφορά, η άμεση προσφορά δηλαδή με τη διάθεση τροφίμων και παιχνιδιών που θα φτάσουν κατ’ ευθείαν στις οικογένειες, είναι καλύτερη από κάποια χρηματική δωρεά; Εννοώ,  πως με αυτόν τον τρόπο μπορεί να συνεισφέρει ο καθένας και χωρίς να χρειαστεί να μπει σε κάποια ιδιαίτερη διαδικασία, απλά να ψωνίσει ένα-δύο προϊόντα παραπάνω από όσα θα ψώνιζε για τον εαυτό του και να τα αφήσει στο καλάθι σας.

-Στέλλα:  Εννοείται  πως ο απλός κόσμος προτιμά τέτοιου είδους κινήσεις και συνεισφέρει πολύ πιο αποτελεσματικά έτσι. Να πούμε πως εμείς δε δεχόμαστε χρήματα αυτή τη στιγμή. Μόνο προϊόντα. Το να πάρεις ένα πακέτο μακαρόνια ακόμα και να το προσφέρεις σε μια οικογένεια που έχει ανάγκη δεν είναι δύσκολο, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό για αυτή την οικογένεια…

-Νίκος: Ο καθένας μπορεί να προσφέρει το παραμικρό. Ακόμα και το πιο μικρό πραγματάκι που μπορεί να αγοράσει κάποιος από ένα Σούπερ Μάρκετ. Είναι η ελάχιστη ανθρωπιστική βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο.




-Σ.Φ:  Θα ήθελα να μάθω πώς μπήκατε εσείς προσωπικά σε όλη αυτή τη διαδικασία, πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε σε αυτό το εγχείρημα; Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε εθελοντές; Έχει ενδιαφέρον, καθώς θεωρώ πως πολλοί μπορεί να είναι οι νέοι που θέλουν να βοηθήσουν όπως εσείς.

 - Στέλλα:  Εκτός του ότι εμείς είχαμε γνωστούς που ήταν ήδη εθελοντές και  γνωρίζαμε τη συνεισφορά τους στο Σώμα, βλέπαμε από την τηλεόραση το έργο που παράγει ο Ερυθρός Σταυρός και νομίζω ότι δε χρειάζεται να ψάξεις και  πολύ για να βεβαιωθείς πως αυτό το Σώμα προσφέρει ουσιαστικά στην κοινωνία. Το καλό φαίνεται…
-Νίκος: Το πιο γνωστό και διαδεδομένο μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης για τον κόσμο είναι η ιστοσελίδα των Σαμαρειτών , www.samarites.gr  . Από εκεί μπορεί ο καθένας να ενημερωθεί πλήρως για τη δράση των Σαμαρειτών.
-Στέλλα: Όπως κάναμε κι εμείς, έτσι μπορεί κι ο καθένας να προσφέρει. Επίσης, στο site υπάρχει και ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, ώστε ακόμα κι αν κάποιος δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα σεμινάρια του Σώματος, να μάθει κάποια πράγματα ώστε να μπορεί να βοηθήσει και από μόνος του.




-Σ.Φ :  Εσείς, απ’ότι έμαθα, είστε δόκιμα μέλη. Τι σημαίνει αυτό;  Πόσο καιρό είστε στις τάξεις του Ερυθρού Σταυρού και μέσα από ποιες «δοκιμασίες»  πρέπει να περάσετε για να γίνετε κανονικά μέλη ;

-Στέλλα: Πρώτα απ’ όλα, για να γίνουμε εθελοντές Σμαρείτες πρέπει να περάσουμε από μια εκπαίδευση που  μαθαίνουμε τα βασικά, όπως Παροχή Πρώτων βοηθειών και συμμετοχή σε δράσεις, ώστε να αποκτήσουμε εμπειρία. Παράλληλα, πρέπει να συμπληρωθούν οι απαραίτητες ώρες μαθημάτων. Όλη η κπαίδευση μαζί με τα μαθήματα κρατάει περίπου 15 μήνες.  Έπειτα από την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης  ορκιζόμαστε και γινόμαστε πλέον κανονικά μέλη  και θεωρούμαστε πια Εθελοντές Σαμαρείτες και επισήμως.

Νίκος: Από ΄κει και πέρα είναι στο χέρι του καθενός αν θα θέλει να συνεχίσει  και αν θα βρει κάποια ουσία σε όλη αυτή την προσφορά και στον εθελοντισμό και πιστεύω ότι οι περισσότεροι, άπαξ και μπούνε, θα βρούνε ένα νόημα σε όλα αυτά.




-Σ.Φ: Να διευκρινίσουμε κάτι: Οι εθελοντές Σαμαρείτες εργάζονται 100% εθελοντικά, έτσι; Δεν υπάρχει κάποιος μισθός ή κάποιο βοήθημα;

-Νίκος: Το μόνο βοήθημα είναι η ηθική ικανοποίηση που παίρνεις από τον εθελοντισμό και από αυτά που προσφέρεις.



-Σ.Φ: Αυτό ακούγεται πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ανεργία, ειδικά στους νέους-οι οποίοι είναι και οι κύριοι εκφραστές της προσπάθειας των Σαμαρείτών- καλπάζει. Πώς εσείς πήρατε μια τέτοια απόφαση, να μην αξιοποιήσετε τις παραγωγικές σας δυνάμεις σε κάτι που θα μπορούσε να σας προσφέρει τα προς το ζην και αντ’ αυτού να τις διαθέσετε στην κοινωνία δωρεάν;

- Νίκος:  Σε μια καθαρά χρηματοκρατούμενη κοινωνία ,ο Ερυθρός Σταυρός είναι η καλύτερη μορφή αντίδρασης. Είναι μια Επανάσταση. Θεωρώ ότι έτσι κάνουμε τη διαφορά…

-Στέλλα: Δε χρειάζεται πάντα να αμοίβεσαι χρηματικά για να μπορείς να προσφέρεις κάτι. Με τον Εθελοντισμό μπορείς να συμβάλεις και να νιώθεις αυτή την εσωτερική και ηθική ικανοποίηση. Τόσο ελέυθερο χρόνο έχουμε. Αντί να τον σπαταλάμε σε ανούσια πράγματα, μπορούμε να τον εκμεταλλευθούμε ώστε να προσφέρουμε κάτι στην κοινωνία και στο συνάνθρωπο.



-Σ.Φ: Αυτή περίπου θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου: ο εθελοντισμός είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης ή είναι part-time ; Ασχολείστε με αυτό κάθε μέρα επί πολλές ώρες, ή είναι κάτι που μπορεί τη μια μέρα να χρειαστεί να κάνεις και την επόμενη όχι; Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα;

-Στέλλα: Εκτός από την εκπαίδευση, που εμείς πρέπει να παρακολουθούμε, υπάρχουν υπηρεσίες. Επανδρώνουμε διάφορες αποστολές, όπως αυτήν εδώ τη σημερινή. Διοργανώνουμε αθλητικές δραστηριότητες, αγώνες και θεάματα για παιδιά και ενήλικες. Είναι βέβαια στο χέρι του κάθε εθελοντή να συνεισφέρει με το δικό του ωράριο και το δικό του τρόπο όσο και όποτε μπορεί. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει να διαθέσεικάποιος στο Σώμα.



-Σ.Φ: Για το τέλος, θα ήθελα να σας δώσω το ελεύθερο να κάνετε μια οποιαδήποτε δήλωση, σχετικά και με την πρωτοβουλία του ερυθρού Σταυρού, αλλά και γενικότερα με το κίνημα του Εθελοντισμού.

-Νίκος: Ελάτε μαζί μας. Αξίζει…
-Στέλλα: Και το μικρότερο για μας σημαίνει πολλά για κάποιους  ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα. Όσο μπορούμε ,να προσφέρουμε όλοι… Και όσοι περισσότεροι θελήσουν να ενταχθούν στον Εθελοντισμό, τόσο το καλύτερο.

-Σ.Φ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά! Έχετε την εκτίμησή μου για όλα αυτά που κάνετε. Καλές γιορτές και καλή δύναμη!

Η Στέλλα με τα ενημερωτικά φυλλάδια ανά χείρας. Το χαμόγελο και η ευγενική προσέγγιση των παιδιών αποτελεί τη μισή επιτυχία του έργου των Σαμαρειτών. Δίπλα τους, πέντε γεμάτα καροτσάκια με τρόφιμα.Φαίνεται πως ο κόσμος δεν έχει χάσει ακόμα την ευαισθησία του...


Συνέντευξη από τους Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού


 Με μεγάλη μου χαρά σας ενημερώνω ότι μέσα στις προσεχείς ώρες θα δημοσιευθεί η απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη δύο εθελοντών του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους της οργάνωσης στην Πάτρα, εξασφάλισα μια συνέντευξη από δυο νέα παιδιά, δόκιμους εθελοντές Σαμαρείτες, που συνεισφέρουν στο σπουδαίο έργο του Ερυθρού Σταυρού.

Ο Σκληρο-Πυρηνικός κόσμος δε θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με ένα τόσο σημαντικό και σπουδαίο θέμα.
Ευχαριστώ προκαταβολικά τους υπεύθυνους του τμήματος Αχαΐας για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, καθώς, όπως ίσως γνωρίζετε, ο Ερυθρός Σταυρός είναι πολύ φειδωλός στις δηλώσεις του(και πολύ ορθά πράττει), επιλέγοντας να μη διατυμπανίζει την προσφορά του και ακολουθώντας το δόγμα "έργα και όχι λόγια" .


Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Ταξίδι στο Χρόνο (μέρος ΙΙ)



Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο Ταξίδι στο Χρόνο και στον τρόπο που αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να καταστεί εφικτό.
Σήμερα θα ασχοληθούμε μόνο με το Ταξίδι στο Παρελθόν.

Σας προειδοποιώ από την αρχή: Όποιος δεν είναι έτοιμος να ζαλιστεί, να μπερδευτεί και να στροβιλιστεί σε χωροχρονικές δύνες του Παραδόξου , να μην διαβάσει τα παρακάτω.



-Και τώρα που δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις/προειδοποιήσεις, ας αρχίσουμε…-



Θα πρέπει εξ’ αρχής να κάνουμε μια υπόθεση:
Έστω ότι έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε αυτή την περιβόητη   Χρονομηχανή και είμαστε έτοιμοι να τη χρησιμοποιήσουμε.
Έστω επίσης ότι ,όλοι εμείς, είμαστε μια επίλεκτη ομάδα οραματιστών επιστημόνων που έχουμε επιλεγεί για να κάνουμε το Πρώτο Ταξίδι στο Χρόνο.
Συσκεπτόμαστε, λοιπόν, και προσπαθούμε να κάνουμε  προβλέψεις για το τι θα συναντήσουμε σε αυτό μας το Ταξίδι. Πώς θα είναι ο Χρόνος; Πώς θα είναι οι συνθήκες;


Αν θελήσουμε να πάμε στο Μέλλον, λίγο-πολύ μπορούμε να φανταστούμε τι θα μας περιμένει: Μελλοντικές πόλεις, μελλοντικοί εαυτοί, μελλοντικοί πόλεμοι. Όλα θα αποτελούν την μοναδική έκφραση μια πλειάδας σημερινών ενδεχομένων/πιθανοτήτων. Με άλλα λόγια, θα δούμε ένα μόνο ενδεχόμενο από τα άπειρα που υπάρχουν σήμερα για οποιαδήποτε μελλοντική στιγμή.

Όμως, όταν θελήσουμε να πάμε στο παρελθόν, πολλά πράγματα θα μας προβληματίσουν. Τα παράδοξα θα καραδοκούν σε κάθε γωνιά και θα ξεπηδάνε ως τρομαγμένοι αρουραίοι μέσα σε πλοίο που βυθίζεται.


-Για αυτά τα παράδοξα θα μιλήσουμε σήμερα. Παράδοξα που έχουν προβληματίσει κατά καιρούς διάφορους Επιστήμονες. Παράδοξα που έχουν ,όμως,  εμπνεύσει και πάμπολλους συγγραφείς Επιστημονικής φαντασίας:  από τον Robert Zemeckis και το “Back to the Future”,  μέχρι τον  Michael Crichton και το “Timeline  .
Το περίεργο είναι πως –πολύ συχνά- οι προβλέψεις αλλά και οι προβληματισμοί που θέτουν οι συγγραφείς είναι πολύ πιο εύστοχοι από αυτούς των Επιστημόνων.
Γιατί, για το Ταξίδι στο Χρόνο, αυτό που πρωτίστως χρειάζεται δεν είναι η γνώση, αλλά η Φαντασία… -





 ΠΡΑΚΤΙΚΆ  ΤΩΝ ΣΥΣΚΈΨΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉΣ ΟΜΆΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ  «Ταξίδι στο Παρελθόν»   

(σημειώσεις  από το Ημερολόγιο του μέλους  «Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός» )



 1.        Η ομάδα αποτελείται από ενδιαφέροντες ανθρώπους. Όλοι έχουν το καλό να αμφισβητούν ,αλλά και να δέχονται. Όλοι τους δείχνουν αποφασισμένοι για αυτό το μεγάλο εγχείρημα. Κανείς όμως δε δείχνει το φόβο του. Ούτε εγώ…
  

 2.       Αρχικά ετέθη το ζήτημα του Παραδόξου της Συνέχειας του Χρόνου.

Αν γυρίζαμε πίσω στο χρόνο, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη του χωροχρονικού συνεχούς (σύμφωνα με τη Θεωρία του Χάους και τους Νόμους της ). Τι αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει αυτό στο παρόν μας;  Το παρόν μας είναι όπως είναι επειδή εμείς έχουμε ήδη ταξιδέψει στο παρελθόν, ή όταν επιστρέψουμε από το ταξίδι μας θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τελείως διαφορετικό ενδεχόμενο του παρόντος; Με άλλα λόγια, αυτό που ζούμε είναι αποτέλεσμα αυτού που θα κάνουμε (δηλαδή της επιστροφή μας στο παρελθόν) ή το Ταξίδι μας θα προκαλέσει μια διαφορετική αλληλουχία , οπότε η επιστροφή μας θα πραγματοποιηθεί σε ένα εντελώς διαφορετικό Παρόν απ’ αυτό που αφήσαμε φεύγοντας ;
  

  3.      Θα μπορέσουμε άραγε να επιστρέψουμε ποτέ σε αυτό που τώρα αποκαλούμε «παρόν» ;  Πώς θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αν η επιστροφή μας θα γίνει στο σημερινό μας Παρόν και όχι σε κάποιο τυχαίο «μέλλον» ;
  

  4.       Στην περίπτωση που αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτού που έγινε στο Παρελθόν, πώς θα ξέρουμε τι να κάνουμε γυρνώντας στο Παρελθόν ώστε να έχουμε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα;  Μάλλον άκυρη σκέψη, αφού ό, τι και να κάνουμε είμαστε καταδικασμένοι από το ίδιο μας το παρόν να κάνουμε ακριβώς αυτό που έπρεπε…
  

  5.       Αν ισχύει το σημείο #4, τότε παραδεχόμαστε πως ,ακόμα και να γυρίσουμε στο παρελθόν για να «διορθώσουμε» κάτι , είναι ανώφελο, αφού το βιώσαμε στο παρόν μας ως αποτέλεσμα αυτού που κάναμε στο παρελθόν. (!)

  

  6.       Δηλαδή, αν δεχθούμε τα σημεία #4 και #5, σημαίνει πως θεωρητικά μπορεί να έχουν ταξιδέψει και άλλοι στο Παρελθόν, και να προκάλεσαν αυτά που βιώνουμε τώρα στο παρόν μας ή να απέτρεψαν κάτι που ποτέ δε βιώσαμε; Πώς μπορούμε να ξέρουμε ,άραγε, πως δεν ορίζουμε από μόνοι μας τις τύχες μας; Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι όλα αυτά που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα ενός Μελλοντικού Ταξιδιού στο Παρελθόν; (τρομάζω με την ιδέα αυτή και συνειδητοποιώ την τεράστια ευθύνη που έχω ενώπιον όλης της Ανθρωπότητας… Νομίζω πως και οι συνάδελφοί μου αισθάνονται το ίδιο, γιατί δείχνουν πλέον πολύ πιο ανήσυχοι…)

  

   7.       Αν γυρίσουμε πίσω στο 1904 και δώσουμε στον Einstein τις εξισώσεις της Ειδικής Σχετικότητας για να τις δημοσιεύσει ο ίδιος(ένα χρόνο πριν τη δημοσίευσή τους), τότε ποιος ανακάλυψε εντέλει την Ειδική Σχετικότητα; Εμείς τη μάθαμε από τον Einstein, αλλά τώρα του την έχουμε παραδώσει εμείς οι ίδιοι! Ποιόν θα πρέπει να ευχαριστεί η Ιστορία, εμάς ή τον Einstein ; Θα την ανακάλυπτε άραγε ο Albert αν δεν του την είχαμε «δείξει» εμείς ;  Με πόσα άλλα ανθρώπινα επιτεύγματα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει ακριβώς το ίδιο; Ποιος μας δίδαξε εμάς για όλα αυτά τα επιτεύγματα; Οι παρελθοντικοί μας εαυτοί;   (Η ομάδα δείχνει πλέον πολύ ανήσυχη. Κάποιοι έχουν αρχίσει να μπερδεύονται επικίνδυνα. Άλλοι να τρομοκρατούνται… Ένας ειδικός ψυχολόγος εισέρχεται εκτάκτως στην ομάδα για να υποστηρίξει όσους έχουν καταρρεύσει. Κανείς δε θέλει να του μιλήσει πάραυτα. Όλοι όμως το έχουν ανάγκη… Ακόμα κι εγώ… )

   

   8.      Αν επιχειρούσαμε να γυρίσουμε στο 1937 και να δολοφονήσουμε  τον Χίτλερ, θα τα καταφέρναμε ή ,εφόσον ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος  είναι γεγονός, είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε σε αυτή την απόπειρα ;  
  


   9.      Αν ισχύει το σημείο #8, τότε πράγματι ζούμε ένα και μοναδικό ενδεχόμενο. Αυτό όμως αντιβαίνει κάθε Νόμο της Θεωρίας του Χάους, η οποία μιλάει για άπειρα ενδεχόμενα και άπειρα Παρελθόντα, Παρόντα και Μέλλοντα.


  
   10.   Αν κάνουμε το ταξίδι στο Χρόνο και καταφέρουμε να επιστρέψουμε στο «σωστό» Παρόν, στο δικό μας Παρόν δηλαδή, αυτό θα σήμαινε ότι μπορεί να υπάρχουν και άπειρα παράλληλα Παρόντα, που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ,αλλά και πάλι υπάρχουν! Μήπως το Ταξίδι στο χρόνο μπορεί να μετατραπεί σε μια δίοδο προς ένα Παράλληλο Σύμπαν, όπου όλα τα γεγονότα πριν τη χρονική στιγμή της επιστροφής μας στο Παρελθόν είναι ίδια, αλλά από κει και έπειτα όλα αλλάζουν; Δηλαδή, αν γυρίσουμε στο 1800 και επιστρέψουμε ξανά στο 2010, θα έχουμε τη Θεωρία του Νεύτωνα, αλλά δεν θα έχουμε πιθανότατα τη Θεωρία του Einstein ; Ενώ αυτοί που αφήσαμε πίσω μας, φεύγοντας από το Παρόν, θα έχουν και τις δύο, ακριβώς όπως τις γνωρίσαμε κι εμείς… Αν είναι έτσι, θα μπορούσαμε εμείς να δώσουμε στην Ανθρωπότητα του Παράλληλου Σύμπαντος την Σχετικότητα! Αλλά, από πού θα πούμε ότι τη μάθαμε; Θα μας πιστέψει κανείς ή θα μας περάσουν όλους για τρελούς;


  

    11.   Τα Παράδοξα δεν έχουν τελειωμό… Πολλοί εκ των συναδέλφων μου ήδη αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ομάδα, προφασιζόμενοι λόγους υγείας. Δυο-τρεις νοσηλεύονται στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου που φιλοξενεί το Πείραμα της Επιστροφής Στο Παρελθόν. Μόνο εγώ και ένας Ρώσος, ο Sergei ,έχουμε μείνει αλλά νομίζω πως κι εμείς θα έχουμε την ίδια κατάληξη με τους υπόλοιπους…

  

   12.    Δεν έχουμε κουράγιο να συζητήσουμε για το Ταξίδι μας. Το μόνο που κάνουμε είναι να καθόμαστε σιωπηλοί κοιτώντας τη Χρονομηχανή-Είναι τόσο όμορφα φτιαγμένη… Όλα τα κομμάτια κατασκευασμένα και συναρμολογημένα άψογα. Η τελευταία λέξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας βρίσκεται πάνω και μέσα σε αυτό το κατασκεύασμα…-
 Έχω ήδη αποφασίσει τι θα κάνω. Θα γυρίσω πίσω. Όχι στο Χρόνο. Θα γυρίσω πίσω στην κοινή και βαρετή ζωή μου. Μπορεί η Επιστήμη να είναι έτοιμη για το Ταξίδι στο Χρόνο, αλλά το ανθρώπινο μυαλό όχι… Εύχομαι κάποιοι άλλοι, σε κάποιο μέλλον ή σε κάποιο παρελθόν, να βρουν το σθένος να κάνουν αυτό το τεράστιο άλμα. Αν και νομίζω πως όποιος επιχειρήσει πρώτος το Ταξίδι στο Χρόνο δε χρειάζεται να είναι θαρραλέος. Αδαής χρειάζεται να είναι…



   - Τέλος Πρακτικών. Να αρχειοθετηθεί ως "Άκρως Απόρρητο". -


  

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Μια τρύπα στο Αρσενικό...



Ένας μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας έλεγε:
«Το παν είναι η παρουσίαση. Τα λόγια που λες πριν. Οι προσδοκίες που δημιουργείς. Μα φρόντισε όλα αυτά να συνάδουν με αυτά που θα ακολουθήσουν, γιατί αν οι προσδοκίες πέσουν στο κενό, τότε το άρθρο έχει αποτύχει. »

Φαίνεται πως στη NASA δεν είχαν γνώση όλων των παραπάνω.
Έθρεψαν τον κόσμο με προσδοκίες, έβαλαν τη φαντασία του να οργιάσει, καλλιέργησαν ευσεβείς πόθους και τώρα θερίζουν μόνο απογοήτευση. Και αναξιοπιστία…

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Το μίνι-χρονικό της ιστορίας έχει ως εξής:
Η NASA προβαίνει σε επίσημη δήλωση κατά την οποία γνωστοποιεί πως έκανε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, αστροβιολογικού ενδιαφέροντος,  που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της επιστημονικής –και όχι μόνο- κοινότητας.
Η φαντασία πολλών άρχισε να τρέχει αχαλίνωτα: πράσινα ανθρωπάκια, νερό σε υγρή μορφή σε κάποιον κοντινό πλανήτη, μικρόβια που είχαν ανιχνευθεί στον Άρη, αποχρώσες ενδείξεις ζωής σε κάποιο φεγγάρι του Δία ή του Κρόνου, ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη πανομοιότυπου με τη Γη…

Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει.
Οι προβλέψεις των πιο «συγκρατημένων» επιβεβαιώνονται και η NASA ανακοινώνει την ανακάλυψη ενός βακτηρίου στο βυθό μιας λίμνης, στο εθνικό πάρκο Γιοσεμάιτ της Καλιφόρνιας, η οποία είναι πλούσια σε αρσενικό, ένα δηλητήριο για τους συνήθεις ζωντανούς οργανισμούς.  (ολόκληρη την είδηση, όπως παρουσιάστηκε από διάφορα μέσα, μπορείτε να τη δείτε εδώ, εδώ κι εδώ )

Απογοήτευση.

Γιατί όμως;
Μα, γιατί είχε θρέψει άλλες προσδοκίες.
Όταν μιλάς για «κοσμογονία» , πρέπει να παρουσιάσεις «κοσμογονία».
Όταν μιλάς για «ανακάλυψη-κόλαφος», πρέπει μια τέτοια να παρουσιάσεις.

Εδώ όμως δεν έχουμε τίποτα παραπάνω από μια ακόμα ανακάλυψη. Σπουδαία μεν, αλλά  απλά «ανακάλυψη» .

-Πολλοί μπορεί να θεωρείτε πως είμαι ακραίος και αυστηρός, όμως μετά την ανάγνωση των παρακάτω γραμμών πιστεύω πως οι απόψεις μας θα ευθυγραμμιστούν. -

Η ανακάλυψη –αυτή καθ’ αυτή- είναι πολύ σπουδαία. Βάζει την επιστημονική κοινότητα ,και ιδιαιτέρως τους Βιολόγους, να αναθεωρήσουν το τι θεωρούσαν ως σήμερα αναγκαίο για να αναπτυχθεί και να συντηρηθεί η Ζωή.
Το αρσενικό είναι ένα φυσικό δηλητήριο. Είναι σχεδόν απίθανο να μπορεί να συντηρηθεί η Ζωή εξ αυτού. Να όμως που συμβαίνει!
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη λίστα των στοιχείων που θεωρούμε «φιλικά» προς τη Ζωή (Άζωτο, Υδρογόνο, Άνθρακα, Οξυγόνο, Θείο, Φώσφορος) και να συνειδητοποιήσουμε πως η Ζωή είναι πολύ πιο «πεισματάρα» απ΄ όσο είχαμε αρχικά πιστέψει!
Αυτή η ανακάλυψη θα έχει –φυσικά- αντίκτυπο και στις αναζητήσεις μας για ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. Πόσο εύκολα  να χαρακτηρίσεις ως «αφιλόξενο» για τη ζωή ένα περιβάλλον, από τη στιγμή που, στο πλέον αφιλόξενο περιβάλλον του Αρσενικού, έχει αποδειχθεί πως η ζωή μπορεί να ευδοκιμήσει ; Πόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να υπάρχει ζωή στο Σύμπαν, ακόμα και σε σημεία που μέχρι τώρα δεν φανταζόμασταν; (βέβαια, οι πιθανότητες είναι έτσι κι αλλιώς "άπειρες" ,αλλά τώρα έγιναν...ακόμα πιο "άπειρες"! )


Όμως, με όλο το σεβασμό αγαπητοί και αξιότιμοι κύριοι της NASA, αυτή δεν είναι μια ανακάλυψη «αστροβιολογικού» ενδιαφέροντος.
Είναι μια ανακάλυψη αμιγώς Γήινη κι Ανθρώπινη.
Γιατί, ως άλλοι Σεβάχ Θαλασσινοί, πιστέψαμε πως ανακαλύψαμε τα πάντα και ότι γνωρίσαμε όλο τον κόσμο. Όμως έρχεται αυτό το μικροσκοπικά βακτήριο να μας αποδείξει πως η άγνοιά μας ξεπερνά τη γνώση μας, ακόμα και στον ίδιο μας το μικροσκοπικό πλανήτη.
Άφρονες όντες, πιστέψαμε εδώ και πολλά χρόνια, πως δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω για μας να ανακαλύψουμε εδώ στη Γη. Θεωρήσαμε πως λύσαμε όλα μας τα μυστήρια. Καμωθήκαμε πως γνωρίζουμε κάθε πτυχή της ίδιας μας τη ύπαρξης και της Ζωής, αλλά να που –έτι μια φορά- διαψευστήκαμε πανηγυρικά.

Ξέρετε, όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα ανακαλύφθηκαν  μικροοργανισμοί που μπορούν να επιβιώνουν σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (μεγαλύτερες των 100 βαθμών Κελσίου), η έκπληξή μας ήταν εξίσου μεγάλη. Όταν ,δε, ανακαλύψαμε μικρόβια που μπορούν να επιβιώνουν σε ιδιαίτερα όξινα ή τοξικά περιβάλλοντα, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Επίσης, δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ανακαλύψαμε πως «κατεψυγμένα» αρχαία βακτήρια στους πολικούς πάγους μπορούν να βγουν από τη «χειμερία νάρκη» τους και να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ξανά μόλις βρεθούν σε ιδανική θερμοκρασία.
Όλες αυτές οι ανακαλύψεις μας διδάσκουν ένα πράγμα:
Πως η Ζωή είναι πολύ πιο ανθεκτική και πολυσχιδής από ότι πιστεύουμε και πως υπάρχουν πολλά ακόμα για να μάθουμε σχετικά με τον Γαλάζιο Πλανήτη μας.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως όσο ψηλά κι αν έχουμε φτάσει στον ουρανό, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να κατέβουμε αρκετά βαθιά στη θάλασσα. Οι περισσότεροι ωκεανοί μας παραμένουν ουσιαστικά ανεξερεύνητοι, με ένα σωρό μυστηριώδη «εξωγήινα» πλάσματα να περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.
Πώς, άραγε, να είναι αυτά τα πλάσματα; Ποια επίδραση θα έχει πάνω τους η τρομακτική πίεση του βυθού; Ποιους μηχανισμούς επιβίωσης θα έχουν αναπτύξει;
Κανείς δεν ξέρει…
Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε, θα εκπλαγούμε πολλές φορές ακόμα από τον Πλανήτη μας…



Υ.Γ. : Ο χρονισμός (timing) της «ανακάλυψης» της NASA επιβεβαίωσε τους φόβους μου πως ο συγκεκριμένος οργανισμός παίζει τεράστιο ρόλο στην προπαγάνδα των ΗΠΑ. Το κόλπο του αντιπερισπασμού είναι πολύ παλιό και αλίμονο αν τσιμπάγαμε τόσο εύκολα… Όσα «εξωγήινα» μικρόβια κι αν ανακαλύψετε , ο ντόρος της Wikileaks δεν κατακάθεται…








Κι ένα υπέροχο τραγούδι,από τον μοναδικό Χρήστο Θηβαίο, με ένα καθάριο οικολογικό μήνυμα:


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...