Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Οι καλοί Σαμαρείτες υπάρχουν... (συνέντευξη με δυο "σύγχρονους" Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού)


Νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Ούτε σκέφτεται, ούτε ιστογραφεί... Έτσι κι εγώ, έκανα την καθιερωμένη μου επίσκεψη στο γειτονικό Σούπερ Μάρκετ. Αυτή τη φορά όμως με περίμενε μια έκπληξη... 

Η αδιάφορη γυάλινη πρόσοψη με τις αυτόματες πόρτες, είχε αποκτήσει ενδιαφέρον αυτή τη φορά, αφού μπροστά της στέκονταν δυο νέα παιδιά φορώντας κόκκινες στολές του Ερυθρού Σταυρού (αργότερα θα μάθαινα πως κάποιοι άνθρωποι που τους έχουν ανάγκη ,τους αποκαλούν "Άγιους Βασίληδες" -δεν είναι και πολύ μακριά από την πραγματικότητα αυτή η προσφώνηση...).
Με ενημέρωσαν πως μπορώ να αφήσω, κατά την έξοδό μου από το κατάστημα , ό,τι θέλω από είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα ή παιχνίδια και πως θα τα δώσουν αυτοί σε κάποιους που τα έχουν ανάγκη.

Το όλο εγχείρημα μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και ,έτσι, ζήτησα να μου δώσουν μια "συνέντευξη" (τρόμαξαν στο άκουσμα της λέξης, αλλά τους διαβεβαίωσα πως δεν είμαι δημοσιογράφος! Η καχυποψία προς το συγκεκριμένο κλάδο είναι συνήθης και δικαιολογημένη κατ' εμέ...).
Με ενημέρωσαν πως πρέπει να πάρουν άδεια για να μιλήσουν σε κάποιο μέσο, οπότε επικοινώνησα προσωπικά με την υπεύθυνη του Σώματος. Εκείνη υπήρξε σκεπτική στην αρχή. Για να φύγουν οι (εύλογες) αμφιβολίες της, της ζήτησα αν μπορεί να συναντηθούμε κι εκείνη δέχθηκε αμέσως. 
Σε 10 λεπτά είχε φθάσει έξω από το Σούπερ Μάρκετ και γίνονταν οι απαραίτητες συστάσεις.
Αφού τη διαβεβαίωσα πως οι προθέσεις μου είναι αγνές και καθαρά κοινωνικές, δέχθηκε με μεγάλη της χαρά να πάρω αυτή τη συνέντευξη από τα παιδιά.
Τα οποία παιδιά, από όσο πρόλαβα να τους ζήσω όλους μαζί, τα είχε σαν πραγματικά παιδιά της. 
Έπρεπε να βλέπατε τον τρόπο που τα κοιτούσε, που τα παρακινούσε να πουν την άποψή τους για τον Εθελοντισμό. Όσο έπαιρνα τη συνέντευξη, ήταν προφανές πως η ίδια είχε περισσότερο άγχος από εκείνα!
Της ζήτησα και εκείνης να μιλήσει, αλλά μου είπε χαρακτηριστικά: "Τι να πω εγώ; Θα τα πουν όλα τα παιδιά. Αυτά ξέρουν καλύτερα..."

Θέλω, απ' τα βάθη της καρδιάς μου να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε και για την εμπιστοσύνη που δείξατε στο πρόσωπό μου. Γνωρίζω καλά πως ο Ερυθρός Σταυρός,και ειδικά το Σώμα των Σαμαρειτών, δεν επιθυμεί να διατυμπανίζει την προσφορά του και είναι ιδιαίτερα φειδωλός στις δηλώσεις του. Αυτό με κάνει να εκτιμώ ακόμα πιο πολύ την εμπιστοσύνη σας.

Από μεριάς μου, να πω μόνο αυτό: Ας προσφέρουμε όλοι στον εθελοντισμό. Υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη. Έστω και λίγη προσφορά, έστω και λίγος χρόνος μας, είναι υπεραρκετός για να βοηθηθούν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Μπείτε όλοι στην ιστοσελίδα των Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού για να ενημερωθείτε σχετικά με το σώμα και το έργο του.



Ακολουθεί η συνέντευξη απομαγνητοφωνημένη:


Η Στέλλα και ο Νίκος (που δε θέλησαν να δημοσιεύσω το επώνυμό τους, καθώς ,όπως μου είπαν χαρακτηριστικά, δε θέλουν να κάνουν "διαφήμιση" στους εαυτούς τους)



-Σκλ-Πυρ.Φ: Θα ήθελα,κατ’ αρχάς να μου πείτε, τι κάνετε εδώ αυτή την εποχή του χρόνου; Σας βλέπω έξω από ένα γνωστό Σούπερ Μάρκετ, με κόκκινες στολές του Ερυθρού Σταυρού και με κάμποσα καλάθια γεμάτα με τρόφιμα δίπλα σας!

-Στέλλα: Εδώ και δέκα χρόνια το Σώμα εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού συνεισφέρει αυτές τις άγιες μέρες στην κοινωνία, συγκεντρώνοντας τρόφιμα  για τις πολύτεκνες  οικογένειες, για απόρους, για μονογονεϊκές οικογένεις αλλά και γιαανήμπορα μοναχικά άτομα και τα διαθέτει σε διάφορους οργανισμούς ,καθώς και και σε κέντρα μέριμνας αρρένων και θηλέων παιδιών στην περιοχή της Αχαΐας. Ο κόσμος συνεισφέρει δίνοντας κάποια τρόφιμα που είναι προϊόντα ανάγκης, όπως γάλα, ρύζι, ζάχαρη ή ακόμα και παιχνίδια και τα μοιράζουμε έπειτα εμείς από πόρτα σε πόρτα, κάτι που δε γίνεται από κανέναν άλλον οργανισμό.




-Σ.Φ: Επομένως, ο απλός κόσμος που μπαίνει στο Σούπερ Μάρκετ για τα ψώνια του, μπορεί φεύγοντας να αφήσει ό,τι θέλει σε ένα καλάθι σας και αυτό το κάτι που θα αφήσει να είναι σίγουρος ότι θα πάει σε κάποιον που το έχει πολλή ανάγκη.
Αυτό συμβαίνει μόνο στην Αχαΐα ή είναι πανελλαδική κίνηση του Ερυθρού Σταυρού;

-Στέλλα:  Είναι πανελλαδική κίνηση, αλλά εμείς που είμαστε το τμήμα της Πάτρας κάνουμε τη συγκομιδή και τη διανομή των αγαθών στο δικό μας Νομό. Αντιστοίχως συμβαίνει και σε άλλους νομούς.



-Σ.Φ:  Σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη οικονομικά , πώς βλέπετε την ανταπόκριση του απλού κόσμου σε αυτή σας την κίνηση; Υπάρχει θέληση για προσφορά και συνεισφορά στην προσπάθειά σας; Πώς είναι τα πράγματα συγκριτικά με προηγούμενες χρονιές;

-Στέλλα: Αν και υπάρχει οικονομική κρίση, ο κόσμος πάντα συνεισφέρει και , ίσα-ίσα που παρατηρούμε πως  κάθε χρόνο συμμετέχει και περισσότερο. Ο καθένας, έστω και με ένα αντικείμενο να αφήσει, μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ,  γιατί κάποιες οικογένειες δεν έχουν να φάνε…
-Νίκος : Ο ανθρωπισμός είναι, πιστεύω, μια αξία που δε θα εκλείψει στις μέρες μας. Εμείς οι εθελοντές είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι θα στηρίξουμε όλη αυτή την κίνηση του να βοηθήσει ο ένας τον άλλον, ο άνθρωπος το συνάνθρωπο.




-Σ.Φ: Θεωρείτε πως αυτού του είδους η προσφορά, η άμεση προσφορά δηλαδή με τη διάθεση τροφίμων και παιχνιδιών που θα φτάσουν κατ’ ευθείαν στις οικογένειες, είναι καλύτερη από κάποια χρηματική δωρεά; Εννοώ,  πως με αυτόν τον τρόπο μπορεί να συνεισφέρει ο καθένας και χωρίς να χρειαστεί να μπει σε κάποια ιδιαίτερη διαδικασία, απλά να ψωνίσει ένα-δύο προϊόντα παραπάνω από όσα θα ψώνιζε για τον εαυτό του και να τα αφήσει στο καλάθι σας.

-Στέλλα:  Εννοείται  πως ο απλός κόσμος προτιμά τέτοιου είδους κινήσεις και συνεισφέρει πολύ πιο αποτελεσματικά έτσι. Να πούμε πως εμείς δε δεχόμαστε χρήματα αυτή τη στιγμή. Μόνο προϊόντα. Το να πάρεις ένα πακέτο μακαρόνια ακόμα και να το προσφέρεις σε μια οικογένεια που έχει ανάγκη δεν είναι δύσκολο, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό για αυτή την οικογένεια…

-Νίκος: Ο καθένας μπορεί να προσφέρει το παραμικρό. Ακόμα και το πιο μικρό πραγματάκι που μπορεί να αγοράσει κάποιος από ένα Σούπερ Μάρκετ. Είναι η ελάχιστη ανθρωπιστική βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο.




-Σ.Φ:  Θα ήθελα να μάθω πώς μπήκατε εσείς προσωπικά σε όλη αυτή τη διαδικασία, πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε σε αυτό το εγχείρημα; Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε εθελοντές; Έχει ενδιαφέρον, καθώς θεωρώ πως πολλοί μπορεί να είναι οι νέοι που θέλουν να βοηθήσουν όπως εσείς.

 - Στέλλα:  Εκτός του ότι εμείς είχαμε γνωστούς που ήταν ήδη εθελοντές και  γνωρίζαμε τη συνεισφορά τους στο Σώμα, βλέπαμε από την τηλεόραση το έργο που παράγει ο Ερυθρός Σταυρός και νομίζω ότι δε χρειάζεται να ψάξεις και  πολύ για να βεβαιωθείς πως αυτό το Σώμα προσφέρει ουσιαστικά στην κοινωνία. Το καλό φαίνεται…
-Νίκος: Το πιο γνωστό και διαδεδομένο μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης για τον κόσμο είναι η ιστοσελίδα των Σαμαρειτών , www.samarites.gr  . Από εκεί μπορεί ο καθένας να ενημερωθεί πλήρως για τη δράση των Σαμαρειτών.
-Στέλλα: Όπως κάναμε κι εμείς, έτσι μπορεί κι ο καθένας να προσφέρει. Επίσης, στο site υπάρχει και ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, ώστε ακόμα κι αν κάποιος δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα σεμινάρια του Σώματος, να μάθει κάποια πράγματα ώστε να μπορεί να βοηθήσει και από μόνος του.




-Σ.Φ :  Εσείς, απ’ότι έμαθα, είστε δόκιμα μέλη. Τι σημαίνει αυτό;  Πόσο καιρό είστε στις τάξεις του Ερυθρού Σταυρού και μέσα από ποιες «δοκιμασίες»  πρέπει να περάσετε για να γίνετε κανονικά μέλη ;

-Στέλλα: Πρώτα απ’ όλα, για να γίνουμε εθελοντές Σμαρείτες πρέπει να περάσουμε από μια εκπαίδευση που  μαθαίνουμε τα βασικά, όπως Παροχή Πρώτων βοηθειών και συμμετοχή σε δράσεις, ώστε να αποκτήσουμε εμπειρία. Παράλληλα, πρέπει να συμπληρωθούν οι απαραίτητες ώρες μαθημάτων. Όλη η κπαίδευση μαζί με τα μαθήματα κρατάει περίπου 15 μήνες.  Έπειτα από την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης  ορκιζόμαστε και γινόμαστε πλέον κανονικά μέλη  και θεωρούμαστε πια Εθελοντές Σαμαρείτες και επισήμως.

Νίκος: Από ΄κει και πέρα είναι στο χέρι του καθενός αν θα θέλει να συνεχίσει  και αν θα βρει κάποια ουσία σε όλη αυτή την προσφορά και στον εθελοντισμό και πιστεύω ότι οι περισσότεροι, άπαξ και μπούνε, θα βρούνε ένα νόημα σε όλα αυτά.




-Σ.Φ: Να διευκρινίσουμε κάτι: Οι εθελοντές Σαμαρείτες εργάζονται 100% εθελοντικά, έτσι; Δεν υπάρχει κάποιος μισθός ή κάποιο βοήθημα;

-Νίκος: Το μόνο βοήθημα είναι η ηθική ικανοποίηση που παίρνεις από τον εθελοντισμό και από αυτά που προσφέρεις.



-Σ.Φ: Αυτό ακούγεται πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ανεργία, ειδικά στους νέους-οι οποίοι είναι και οι κύριοι εκφραστές της προσπάθειας των Σαμαρείτών- καλπάζει. Πώς εσείς πήρατε μια τέτοια απόφαση, να μην αξιοποιήσετε τις παραγωγικές σας δυνάμεις σε κάτι που θα μπορούσε να σας προσφέρει τα προς το ζην και αντ’ αυτού να τις διαθέσετε στην κοινωνία δωρεάν;

- Νίκος:  Σε μια καθαρά χρηματοκρατούμενη κοινωνία ,ο Ερυθρός Σταυρός είναι η καλύτερη μορφή αντίδρασης. Είναι μια Επανάσταση. Θεωρώ ότι έτσι κάνουμε τη διαφορά…

-Στέλλα: Δε χρειάζεται πάντα να αμοίβεσαι χρηματικά για να μπορείς να προσφέρεις κάτι. Με τον Εθελοντισμό μπορείς να συμβάλεις και να νιώθεις αυτή την εσωτερική και ηθική ικανοποίηση. Τόσο ελέυθερο χρόνο έχουμε. Αντί να τον σπαταλάμε σε ανούσια πράγματα, μπορούμε να τον εκμεταλλευθούμε ώστε να προσφέρουμε κάτι στην κοινωνία και στο συνάνθρωπο.



-Σ.Φ: Αυτή περίπου θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου: ο εθελοντισμός είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης ή είναι part-time ; Ασχολείστε με αυτό κάθε μέρα επί πολλές ώρες, ή είναι κάτι που μπορεί τη μια μέρα να χρειαστεί να κάνεις και την επόμενη όχι; Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα;

-Στέλλα: Εκτός από την εκπαίδευση, που εμείς πρέπει να παρακολουθούμε, υπάρχουν υπηρεσίες. Επανδρώνουμε διάφορες αποστολές, όπως αυτήν εδώ τη σημερινή. Διοργανώνουμε αθλητικές δραστηριότητες, αγώνες και θεάματα για παιδιά και ενήλικες. Είναι βέβαια στο χέρι του κάθε εθελοντή να συνεισφέρει με το δικό του ωράριο και το δικό του τρόπο όσο και όποτε μπορεί. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει να διαθέσεικάποιος στο Σώμα.



-Σ.Φ: Για το τέλος, θα ήθελα να σας δώσω το ελεύθερο να κάνετε μια οποιαδήποτε δήλωση, σχετικά και με την πρωτοβουλία του ερυθρού Σταυρού, αλλά και γενικότερα με το κίνημα του Εθελοντισμού.

-Νίκος: Ελάτε μαζί μας. Αξίζει…
-Στέλλα: Και το μικρότερο για μας σημαίνει πολλά για κάποιους  ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα. Όσο μπορούμε ,να προσφέρουμε όλοι… Και όσοι περισσότεροι θελήσουν να ενταχθούν στον Εθελοντισμό, τόσο το καλύτερο.

-Σ.Φ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά! Έχετε την εκτίμησή μου για όλα αυτά που κάνετε. Καλές γιορτές και καλή δύναμη!

Η Στέλλα με τα ενημερωτικά φυλλάδια ανά χείρας. Το χαμόγελο και η ευγενική προσέγγιση των παιδιών αποτελεί τη μισή επιτυχία του έργου των Σαμαρειτών. Δίπλα τους, πέντε γεμάτα καροτσάκια με τρόφιμα.Φαίνεται πως ο κόσμος δεν έχει χάσει ακόμα την ευαισθησία του...


Συνέντευξη από τους Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού


 Με μεγάλη μου χαρά σας ενημερώνω ότι μέσα στις προσεχείς ώρες θα δημοσιευθεί η απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη δύο εθελοντών του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους της οργάνωσης στην Πάτρα, εξασφάλισα μια συνέντευξη από δυο νέα παιδιά, δόκιμους εθελοντές Σαμαρείτες, που συνεισφέρουν στο σπουδαίο έργο του Ερυθρού Σταυρού.

Ο Σκληρο-Πυρηνικός κόσμος δε θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με ένα τόσο σημαντικό και σπουδαίο θέμα.
Ευχαριστώ προκαταβολικά τους υπεύθυνους του τμήματος Αχαΐας για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, καθώς, όπως ίσως γνωρίζετε, ο Ερυθρός Σταυρός είναι πολύ φειδωλός στις δηλώσεις του(και πολύ ορθά πράττει), επιλέγοντας να μη διατυμπανίζει την προσφορά του και ακολουθώντας το δόγμα "έργα και όχι λόγια" .


Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Ταξίδι στο Χρόνο (μέρος ΙΙ)



Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο Ταξίδι στο Χρόνο και στον τρόπο που αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να καταστεί εφικτό.
Σήμερα θα ασχοληθούμε μόνο με το Ταξίδι στο Παρελθόν.

Σας προειδοποιώ από την αρχή: Όποιος δεν είναι έτοιμος να ζαλιστεί, να μπερδευτεί και να στροβιλιστεί σε χωροχρονικές δύνες του Παραδόξου , να μην διαβάσει τα παρακάτω.



-Και τώρα που δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις/προειδοποιήσεις, ας αρχίσουμε…-



Θα πρέπει εξ’ αρχής να κάνουμε μια υπόθεση:
Έστω ότι έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε αυτή την περιβόητη   Χρονομηχανή και είμαστε έτοιμοι να τη χρησιμοποιήσουμε.
Έστω επίσης ότι ,όλοι εμείς, είμαστε μια επίλεκτη ομάδα οραματιστών επιστημόνων που έχουμε επιλεγεί για να κάνουμε το Πρώτο Ταξίδι στο Χρόνο.
Συσκεπτόμαστε, λοιπόν, και προσπαθούμε να κάνουμε  προβλέψεις για το τι θα συναντήσουμε σε αυτό μας το Ταξίδι. Πώς θα είναι ο Χρόνος; Πώς θα είναι οι συνθήκες;


Αν θελήσουμε να πάμε στο Μέλλον, λίγο-πολύ μπορούμε να φανταστούμε τι θα μας περιμένει: Μελλοντικές πόλεις, μελλοντικοί εαυτοί, μελλοντικοί πόλεμοι. Όλα θα αποτελούν την μοναδική έκφραση μια πλειάδας σημερινών ενδεχομένων/πιθανοτήτων. Με άλλα λόγια, θα δούμε ένα μόνο ενδεχόμενο από τα άπειρα που υπάρχουν σήμερα για οποιαδήποτε μελλοντική στιγμή.

Όμως, όταν θελήσουμε να πάμε στο παρελθόν, πολλά πράγματα θα μας προβληματίσουν. Τα παράδοξα θα καραδοκούν σε κάθε γωνιά και θα ξεπηδάνε ως τρομαγμένοι αρουραίοι μέσα σε πλοίο που βυθίζεται.


-Για αυτά τα παράδοξα θα μιλήσουμε σήμερα. Παράδοξα που έχουν προβληματίσει κατά καιρούς διάφορους Επιστήμονες. Παράδοξα που έχουν ,όμως,  εμπνεύσει και πάμπολλους συγγραφείς Επιστημονικής φαντασίας:  από τον Robert Zemeckis και το “Back to the Future”,  μέχρι τον  Michael Crichton και το “Timeline  .
Το περίεργο είναι πως –πολύ συχνά- οι προβλέψεις αλλά και οι προβληματισμοί που θέτουν οι συγγραφείς είναι πολύ πιο εύστοχοι από αυτούς των Επιστημόνων.
Γιατί, για το Ταξίδι στο Χρόνο, αυτό που πρωτίστως χρειάζεται δεν είναι η γνώση, αλλά η Φαντασία… -





 ΠΡΑΚΤΙΚΆ  ΤΩΝ ΣΥΣΚΈΨΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉΣ ΟΜΆΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ  «Ταξίδι στο Παρελθόν»   

(σημειώσεις  από το Ημερολόγιο του μέλους  «Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός» )



 1.        Η ομάδα αποτελείται από ενδιαφέροντες ανθρώπους. Όλοι έχουν το καλό να αμφισβητούν ,αλλά και να δέχονται. Όλοι τους δείχνουν αποφασισμένοι για αυτό το μεγάλο εγχείρημα. Κανείς όμως δε δείχνει το φόβο του. Ούτε εγώ…
  

 2.       Αρχικά ετέθη το ζήτημα του Παραδόξου της Συνέχειας του Χρόνου.

Αν γυρίζαμε πίσω στο χρόνο, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη του χωροχρονικού συνεχούς (σύμφωνα με τη Θεωρία του Χάους και τους Νόμους της ). Τι αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει αυτό στο παρόν μας;  Το παρόν μας είναι όπως είναι επειδή εμείς έχουμε ήδη ταξιδέψει στο παρελθόν, ή όταν επιστρέψουμε από το ταξίδι μας θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τελείως διαφορετικό ενδεχόμενο του παρόντος; Με άλλα λόγια, αυτό που ζούμε είναι αποτέλεσμα αυτού που θα κάνουμε (δηλαδή της επιστροφή μας στο παρελθόν) ή το Ταξίδι μας θα προκαλέσει μια διαφορετική αλληλουχία , οπότε η επιστροφή μας θα πραγματοποιηθεί σε ένα εντελώς διαφορετικό Παρόν απ’ αυτό που αφήσαμε φεύγοντας ;
  

  3.      Θα μπορέσουμε άραγε να επιστρέψουμε ποτέ σε αυτό που τώρα αποκαλούμε «παρόν» ;  Πώς θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αν η επιστροφή μας θα γίνει στο σημερινό μας Παρόν και όχι σε κάποιο τυχαίο «μέλλον» ;
  

  4.       Στην περίπτωση που αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτού που έγινε στο Παρελθόν, πώς θα ξέρουμε τι να κάνουμε γυρνώντας στο Παρελθόν ώστε να έχουμε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα;  Μάλλον άκυρη σκέψη, αφού ό, τι και να κάνουμε είμαστε καταδικασμένοι από το ίδιο μας το παρόν να κάνουμε ακριβώς αυτό που έπρεπε…
  

  5.       Αν ισχύει το σημείο #4, τότε παραδεχόμαστε πως ,ακόμα και να γυρίσουμε στο παρελθόν για να «διορθώσουμε» κάτι , είναι ανώφελο, αφού το βιώσαμε στο παρόν μας ως αποτέλεσμα αυτού που κάναμε στο παρελθόν. (!)

  

  6.       Δηλαδή, αν δεχθούμε τα σημεία #4 και #5, σημαίνει πως θεωρητικά μπορεί να έχουν ταξιδέψει και άλλοι στο Παρελθόν, και να προκάλεσαν αυτά που βιώνουμε τώρα στο παρόν μας ή να απέτρεψαν κάτι που ποτέ δε βιώσαμε; Πώς μπορούμε να ξέρουμε ,άραγε, πως δεν ορίζουμε από μόνοι μας τις τύχες μας; Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι όλα αυτά που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα ενός Μελλοντικού Ταξιδιού στο Παρελθόν; (τρομάζω με την ιδέα αυτή και συνειδητοποιώ την τεράστια ευθύνη που έχω ενώπιον όλης της Ανθρωπότητας… Νομίζω πως και οι συνάδελφοί μου αισθάνονται το ίδιο, γιατί δείχνουν πλέον πολύ πιο ανήσυχοι…)

  

   7.       Αν γυρίσουμε πίσω στο 1904 και δώσουμε στον Einstein τις εξισώσεις της Ειδικής Σχετικότητας για να τις δημοσιεύσει ο ίδιος(ένα χρόνο πριν τη δημοσίευσή τους), τότε ποιος ανακάλυψε εντέλει την Ειδική Σχετικότητα; Εμείς τη μάθαμε από τον Einstein, αλλά τώρα του την έχουμε παραδώσει εμείς οι ίδιοι! Ποιόν θα πρέπει να ευχαριστεί η Ιστορία, εμάς ή τον Einstein ; Θα την ανακάλυπτε άραγε ο Albert αν δεν του την είχαμε «δείξει» εμείς ;  Με πόσα άλλα ανθρώπινα επιτεύγματα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει ακριβώς το ίδιο; Ποιος μας δίδαξε εμάς για όλα αυτά τα επιτεύγματα; Οι παρελθοντικοί μας εαυτοί;   (Η ομάδα δείχνει πλέον πολύ ανήσυχη. Κάποιοι έχουν αρχίσει να μπερδεύονται επικίνδυνα. Άλλοι να τρομοκρατούνται… Ένας ειδικός ψυχολόγος εισέρχεται εκτάκτως στην ομάδα για να υποστηρίξει όσους έχουν καταρρεύσει. Κανείς δε θέλει να του μιλήσει πάραυτα. Όλοι όμως το έχουν ανάγκη… Ακόμα κι εγώ… )

   

   8.      Αν επιχειρούσαμε να γυρίσουμε στο 1937 και να δολοφονήσουμε  τον Χίτλερ, θα τα καταφέρναμε ή ,εφόσον ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος  είναι γεγονός, είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε σε αυτή την απόπειρα ;  
  


   9.      Αν ισχύει το σημείο #8, τότε πράγματι ζούμε ένα και μοναδικό ενδεχόμενο. Αυτό όμως αντιβαίνει κάθε Νόμο της Θεωρίας του Χάους, η οποία μιλάει για άπειρα ενδεχόμενα και άπειρα Παρελθόντα, Παρόντα και Μέλλοντα.


  
   10.   Αν κάνουμε το ταξίδι στο Χρόνο και καταφέρουμε να επιστρέψουμε στο «σωστό» Παρόν, στο δικό μας Παρόν δηλαδή, αυτό θα σήμαινε ότι μπορεί να υπάρχουν και άπειρα παράλληλα Παρόντα, που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ,αλλά και πάλι υπάρχουν! Μήπως το Ταξίδι στο χρόνο μπορεί να μετατραπεί σε μια δίοδο προς ένα Παράλληλο Σύμπαν, όπου όλα τα γεγονότα πριν τη χρονική στιγμή της επιστροφής μας στο Παρελθόν είναι ίδια, αλλά από κει και έπειτα όλα αλλάζουν; Δηλαδή, αν γυρίσουμε στο 1800 και επιστρέψουμε ξανά στο 2010, θα έχουμε τη Θεωρία του Νεύτωνα, αλλά δεν θα έχουμε πιθανότατα τη Θεωρία του Einstein ; Ενώ αυτοί που αφήσαμε πίσω μας, φεύγοντας από το Παρόν, θα έχουν και τις δύο, ακριβώς όπως τις γνωρίσαμε κι εμείς… Αν είναι έτσι, θα μπορούσαμε εμείς να δώσουμε στην Ανθρωπότητα του Παράλληλου Σύμπαντος την Σχετικότητα! Αλλά, από πού θα πούμε ότι τη μάθαμε; Θα μας πιστέψει κανείς ή θα μας περάσουν όλους για τρελούς;


  

    11.   Τα Παράδοξα δεν έχουν τελειωμό… Πολλοί εκ των συναδέλφων μου ήδη αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ομάδα, προφασιζόμενοι λόγους υγείας. Δυο-τρεις νοσηλεύονται στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου που φιλοξενεί το Πείραμα της Επιστροφής Στο Παρελθόν. Μόνο εγώ και ένας Ρώσος, ο Sergei ,έχουμε μείνει αλλά νομίζω πως κι εμείς θα έχουμε την ίδια κατάληξη με τους υπόλοιπους…

  

   12.    Δεν έχουμε κουράγιο να συζητήσουμε για το Ταξίδι μας. Το μόνο που κάνουμε είναι να καθόμαστε σιωπηλοί κοιτώντας τη Χρονομηχανή-Είναι τόσο όμορφα φτιαγμένη… Όλα τα κομμάτια κατασκευασμένα και συναρμολογημένα άψογα. Η τελευταία λέξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας βρίσκεται πάνω και μέσα σε αυτό το κατασκεύασμα…-
 Έχω ήδη αποφασίσει τι θα κάνω. Θα γυρίσω πίσω. Όχι στο Χρόνο. Θα γυρίσω πίσω στην κοινή και βαρετή ζωή μου. Μπορεί η Επιστήμη να είναι έτοιμη για το Ταξίδι στο Χρόνο, αλλά το ανθρώπινο μυαλό όχι… Εύχομαι κάποιοι άλλοι, σε κάποιο μέλλον ή σε κάποιο παρελθόν, να βρουν το σθένος να κάνουν αυτό το τεράστιο άλμα. Αν και νομίζω πως όποιος επιχειρήσει πρώτος το Ταξίδι στο Χρόνο δε χρειάζεται να είναι θαρραλέος. Αδαής χρειάζεται να είναι…



   - Τέλος Πρακτικών. Να αρχειοθετηθεί ως "Άκρως Απόρρητο". -


  

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Μια τρύπα στο Αρσενικό...



Ένας μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας έλεγε:
«Το παν είναι η παρουσίαση. Τα λόγια που λες πριν. Οι προσδοκίες που δημιουργείς. Μα φρόντισε όλα αυτά να συνάδουν με αυτά που θα ακολουθήσουν, γιατί αν οι προσδοκίες πέσουν στο κενό, τότε το άρθρο έχει αποτύχει. »

Φαίνεται πως στη NASA δεν είχαν γνώση όλων των παραπάνω.
Έθρεψαν τον κόσμο με προσδοκίες, έβαλαν τη φαντασία του να οργιάσει, καλλιέργησαν ευσεβείς πόθους και τώρα θερίζουν μόνο απογοήτευση. Και αναξιοπιστία…

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Το μίνι-χρονικό της ιστορίας έχει ως εξής:
Η NASA προβαίνει σε επίσημη δήλωση κατά την οποία γνωστοποιεί πως έκανε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, αστροβιολογικού ενδιαφέροντος,  που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της επιστημονικής –και όχι μόνο- κοινότητας.
Η φαντασία πολλών άρχισε να τρέχει αχαλίνωτα: πράσινα ανθρωπάκια, νερό σε υγρή μορφή σε κάποιον κοντινό πλανήτη, μικρόβια που είχαν ανιχνευθεί στον Άρη, αποχρώσες ενδείξεις ζωής σε κάποιο φεγγάρι του Δία ή του Κρόνου, ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη πανομοιότυπου με τη Γη…

Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει.
Οι προβλέψεις των πιο «συγκρατημένων» επιβεβαιώνονται και η NASA ανακοινώνει την ανακάλυψη ενός βακτηρίου στο βυθό μιας λίμνης, στο εθνικό πάρκο Γιοσεμάιτ της Καλιφόρνιας, η οποία είναι πλούσια σε αρσενικό, ένα δηλητήριο για τους συνήθεις ζωντανούς οργανισμούς.  (ολόκληρη την είδηση, όπως παρουσιάστηκε από διάφορα μέσα, μπορείτε να τη δείτε εδώ, εδώ κι εδώ )

Απογοήτευση.

Γιατί όμως;
Μα, γιατί είχε θρέψει άλλες προσδοκίες.
Όταν μιλάς για «κοσμογονία» , πρέπει να παρουσιάσεις «κοσμογονία».
Όταν μιλάς για «ανακάλυψη-κόλαφος», πρέπει μια τέτοια να παρουσιάσεις.

Εδώ όμως δεν έχουμε τίποτα παραπάνω από μια ακόμα ανακάλυψη. Σπουδαία μεν, αλλά  απλά «ανακάλυψη» .

-Πολλοί μπορεί να θεωρείτε πως είμαι ακραίος και αυστηρός, όμως μετά την ανάγνωση των παρακάτω γραμμών πιστεύω πως οι απόψεις μας θα ευθυγραμμιστούν. -

Η ανακάλυψη –αυτή καθ’ αυτή- είναι πολύ σπουδαία. Βάζει την επιστημονική κοινότητα ,και ιδιαιτέρως τους Βιολόγους, να αναθεωρήσουν το τι θεωρούσαν ως σήμερα αναγκαίο για να αναπτυχθεί και να συντηρηθεί η Ζωή.
Το αρσενικό είναι ένα φυσικό δηλητήριο. Είναι σχεδόν απίθανο να μπορεί να συντηρηθεί η Ζωή εξ αυτού. Να όμως που συμβαίνει!
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη λίστα των στοιχείων που θεωρούμε «φιλικά» προς τη Ζωή (Άζωτο, Υδρογόνο, Άνθρακα, Οξυγόνο, Θείο, Φώσφορος) και να συνειδητοποιήσουμε πως η Ζωή είναι πολύ πιο «πεισματάρα» απ΄ όσο είχαμε αρχικά πιστέψει!
Αυτή η ανακάλυψη θα έχει –φυσικά- αντίκτυπο και στις αναζητήσεις μας για ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. Πόσο εύκολα  να χαρακτηρίσεις ως «αφιλόξενο» για τη ζωή ένα περιβάλλον, από τη στιγμή που, στο πλέον αφιλόξενο περιβάλλον του Αρσενικού, έχει αποδειχθεί πως η ζωή μπορεί να ευδοκιμήσει ; Πόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να υπάρχει ζωή στο Σύμπαν, ακόμα και σε σημεία που μέχρι τώρα δεν φανταζόμασταν; (βέβαια, οι πιθανότητες είναι έτσι κι αλλιώς "άπειρες" ,αλλά τώρα έγιναν...ακόμα πιο "άπειρες"! )


Όμως, με όλο το σεβασμό αγαπητοί και αξιότιμοι κύριοι της NASA, αυτή δεν είναι μια ανακάλυψη «αστροβιολογικού» ενδιαφέροντος.
Είναι μια ανακάλυψη αμιγώς Γήινη κι Ανθρώπινη.
Γιατί, ως άλλοι Σεβάχ Θαλασσινοί, πιστέψαμε πως ανακαλύψαμε τα πάντα και ότι γνωρίσαμε όλο τον κόσμο. Όμως έρχεται αυτό το μικροσκοπικά βακτήριο να μας αποδείξει πως η άγνοιά μας ξεπερνά τη γνώση μας, ακόμα και στον ίδιο μας το μικροσκοπικό πλανήτη.
Άφρονες όντες, πιστέψαμε εδώ και πολλά χρόνια, πως δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω για μας να ανακαλύψουμε εδώ στη Γη. Θεωρήσαμε πως λύσαμε όλα μας τα μυστήρια. Καμωθήκαμε πως γνωρίζουμε κάθε πτυχή της ίδιας μας τη ύπαρξης και της Ζωής, αλλά να που –έτι μια φορά- διαψευστήκαμε πανηγυρικά.

Ξέρετε, όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα ανακαλύφθηκαν  μικροοργανισμοί που μπορούν να επιβιώνουν σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (μεγαλύτερες των 100 βαθμών Κελσίου), η έκπληξή μας ήταν εξίσου μεγάλη. Όταν ,δε, ανακαλύψαμε μικρόβια που μπορούν να επιβιώνουν σε ιδιαίτερα όξινα ή τοξικά περιβάλλοντα, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Επίσης, δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ανακαλύψαμε πως «κατεψυγμένα» αρχαία βακτήρια στους πολικούς πάγους μπορούν να βγουν από τη «χειμερία νάρκη» τους και να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ξανά μόλις βρεθούν σε ιδανική θερμοκρασία.
Όλες αυτές οι ανακαλύψεις μας διδάσκουν ένα πράγμα:
Πως η Ζωή είναι πολύ πιο ανθεκτική και πολυσχιδής από ότι πιστεύουμε και πως υπάρχουν πολλά ακόμα για να μάθουμε σχετικά με τον Γαλάζιο Πλανήτη μας.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως όσο ψηλά κι αν έχουμε φτάσει στον ουρανό, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να κατέβουμε αρκετά βαθιά στη θάλασσα. Οι περισσότεροι ωκεανοί μας παραμένουν ουσιαστικά ανεξερεύνητοι, με ένα σωρό μυστηριώδη «εξωγήινα» πλάσματα να περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.
Πώς, άραγε, να είναι αυτά τα πλάσματα; Ποια επίδραση θα έχει πάνω τους η τρομακτική πίεση του βυθού; Ποιους μηχανισμούς επιβίωσης θα έχουν αναπτύξει;
Κανείς δεν ξέρει…
Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε, θα εκπλαγούμε πολλές φορές ακόμα από τον Πλανήτη μας…



Υ.Γ. : Ο χρονισμός (timing) της «ανακάλυψης» της NASA επιβεβαίωσε τους φόβους μου πως ο συγκεκριμένος οργανισμός παίζει τεράστιο ρόλο στην προπαγάνδα των ΗΠΑ. Το κόλπο του αντιπερισπασμού είναι πολύ παλιό και αλίμονο αν τσιμπάγαμε τόσο εύκολα… Όσα «εξωγήινα» μικρόβια κι αν ανακαλύψετε , ο ντόρος της Wikileaks δεν κατακάθεται…








Κι ένα υπέροχο τραγούδι,από τον μοναδικό Χρήστο Θηβαίο, με ένα καθάριο οικολογικό μήνυμα:


Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Ταξίδι στο Χρόνο, μέρος Ι



 «Αργά, βασανιστικά ο χρόνος κυλά
αφήνοντας  πίσω του μόνο νεκρούς και χώμα… »



*Προτού ξεκινήσετε την ανάγνωση του άρθρου, σας συμβουλεύω το εξής: Μην πατάτε πάνω στα links την πρώτη φορά που θα το διαβάσετε- θα κουραστείτε και θα χάνετε διαρκώς το νόημα. Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωση  του άρθρου μεταβείτε σε όποια links σας φαίνονται πιο ενδιαφέροντα-  εκεί θα βρείτε επιπλέον πληροφορίες.
Και, τέλος, ακόμα κι αν κουραστείτε, σας προτρέπω να μην σταματήσετε την ανάγνωση. Αξίζει να διαβάσετε ως το τέλος, σας το υπόσχομαι... *






Χρόνος: σχετικός όσο τίποτε άλλο, αλλά συνάμα κι ο απόλυτος χρονομέτρης.
Από τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων, μέχρι τη ρουτίνα του 21ου αιώνα, ο χρόνος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ζωές μας. Τις ορίζει, τις καθορίζει, τις ντύνει κάθε στιγμή με το πέπλο του, τις πνίγει τελικά μέσα στην ανυπαρξία.
-Κρατηθείτε γερά. Ένα ταξίδι στο χρόνο ξεκινά… Είσαστε, άραγε, έτοιμοι ;  

 

Εν αρχή, πρέπει να γίνει ένας πολύ σημαντικός διαχωρισμός:
Άλλο ο βιοψυχολογικός Χρόνος και άλλο ο Φυσικός (διαστατικός)  Χρόνος.

Ο πρώτος, αναφέρεται στο πώς αισθανόμαστε εμείς το χρόνο κάθε στιγμή.
Όλοι έχουμε παρατηρήσει πως ορισμένες φορές ο χρόνος μάς φαίνεται να κυλά πολύ γρήγορα, ενώ κάποιες άλλες περνά βασανιστικά αργά.
Ο Einstein είχε πει: «Βάλε έναν άντρα για ένα λεπτό δίπλα σε μια όμορφη γυναίκα, και θα του φανεί πως κράτησε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Βάλε τον για ένα λεπτό πάνω στο καυτό μάτι της κουζίνας και θα του φανεί σαν αιώνας»

Ο βιοψυχολογικός χρόνος λοιπόν, εξαρτάται (όπως μαρτυρά και το όνομά του) από την ψυχολογία μας σε μια ορισμένη στιγμή (πχ, όταν βιαζόμαστε στο δρόμο, νιώθουμε το χρόνο να τρέχει σαν τρελός, ενώ όταν βαριόμαστε ο χρόνος δεν περνάει με τίποτα) .

Αντίθετα, ο Φυσικός Χρόνος, αδιαφορεί για την ψυχολογική μας κατάσταση. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ταχύτητά μας.
Σας φαίνεται περίεργο ε;
Είναι!




Κάπου εδώ έρχεται μια –σύντομη ,σας το υπόσχομαι- ιστορική αναδρομή :
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, είχε επικρατήσει η Νευτωνική άποψη για το χρόνο: «Ο χρόνος είναι απόλυτος και υπάρχει ένας Παγκόσμιος Χρόνος».
Είναι ο χρόνος που έχουμε στα ρολόγια μας, ο χρόνος που ρυθμίζει τα ραντεβού μας, ο χρόνος που ορίζει πόση ώρα θα κάνουμε διάλειμμα για τσιγάρο στη δουλειά, ο χρόνος που χρησιμοποιούσαμε στο Λύκειο για να λύσουμε διάφορα προβλήματα Μηχανικής.
Με απλά λόγια, ο οικείος σε μας χρόνος, όπου ένα δευτερόλεπτο είναι πάντα το ίδιο και κρατάει ακριβώς ένα δευτερόλεπτο.
Αυτή η άποψη περί χρόνου άλλαξε άρδην με τη διατύπωση της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, στα 1905, όπου ο Einstein εισήγαγε πλέον το χρόνο ως διάσταση (στην ουσία ο Minkowski ανάπτυξε το μοντέλο του τετραδιάστατου σύμπαντος) και είπε πως και ο φυσικός χρόνος είναι σχετικός:
Ο χρόνος εξαρτάται από την ταχύτητα( και την επιτάχυνση) του αντικειμένου.
Απέδειξε δηλαδή πως ο χρόνος κυλά διαφορετικά για έναν επιβάτη ενός τρένου που κινείται με 300χλμ/ώρα και διαφορετικά για κάποιον πεζό που κινείται με 3χλμ/ώρα. Ο ελαστικός αυτός  χρόνος (ιδιοχρόνος) δε γίνεται αντιληπτός με τις ανθρώπινες αισθήσεις ,εξ’ ου και η δυσπιστία που υπήρξε στην αρχή από τους υπόλοιπους επιστήμονες . Έχει όμως  επιβεβαιωθεί με διάφορα πειράματα πλέον,  πως πράγματι ο χρόνος είναι σχετικός και ελαστικός. (πχ πείραμα των Χάφελε-Κήτινγκ  με υψηλής ακρίβειας ατομικά ρολόγια , 1971)



Η επανάσταση που έφερε αυτή η ανακάλυψη ήταν πρωτόγνωρη.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της Φυσικής, η Νευτώνιος Μηχανική, είχε μετατραπεί σε λιθαράκι και τη θέση της έπαιρνε πλέον η Σχετικότητα ( η οποία, παρεμπιπτόντως,  αν κάποια μέρα διαψευσθεί, θα έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα, καθώς θα αναθεωρήσουμε όσα πιστεύουμε για το εύρος των γνώσεών μας πάνω στα φυσικά-συμπαντικά φαινόμενα) .

Η ιστορική αναδρομή τελείωσε και τώρα ,οι περισσότεροι απορείτε: so what?
Κοινώς: «Και τι με κόφτει εμένα για τον ιδιοχρόνο και για τη Σχετικότητα ρε μάστορα, από τη στιγμή που δεν τα αντιλαμβάνομαι  αυτά με τις αισθήσεις μου;»

 (οκ, ξέρω, δε θα το πείτε αυτό, αλλά μ’ αρέσει να φαντάζομαι πως έχω αντιρρησίες-μπούφους αναγνώστες)

Μα, είναι προφανές: Τώρα ,λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, ανοίγει και «με τη βούλα» ο δρόμος για  το ταξίδι στο χρόνο. Δεν πρόκειται πλέον για «Επιστημονική Φαντασία» ,πρόκειται απλά για «τεχνική δυσκολία». Και, πιστέψτε με, είναι τεράστια η διαφορά μεταξύ των δύο…



Ας παραποιήσουμε λίγο το «Παράδοξο των Διδύμων».
Ας υποθέσουμε πως σε 1000 χρόνια από τώρα, το 3010μΧ, θα έχει κατασκευαστεί ένα διαστημικό μέσο το οποίο μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα 296.000 χλμ/δευτερόλεπτο (το 99% της ταχύτητας του φωτός).
Ο μελλοντικός αστροναύτης θα πάει μια βόλτα μέχρι ένα κοντινό άστρο που απέχει 10 έτη φωτός. Όταν φτάσει στο άστρο, κάνει αμέσως αναστροφή και οδεύει ξανά προς τη Γη. Φτάνοντας στη Γη, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πάρει μια εφημερίδα (ακόμα βάζουν DVD μέσα…) και να δει την ημερομηνία. Έντρομος συνειδητοποιεί πως βρίσκεται στο έτος 3031μΧ ! Μα πώς είναι δυνατό; Το ρολόι που είχε μαζί στο διαστημόπλοιο έδειχνε πως είχαν περάσει μόνο 3 χρόνια!
Αυτό σημαίνει πως ο αστροναύτης μας είχε ταξιδέψει 17 χρόνια μπροστά στο μέλλον της Γης!

- Όσοι δεν ξέρατε το Παράδοξο των Διδύμων κλείστε τα στόματα και σκουπίστε τα σάλια. Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως –

Ο μελλοντικός αστροναύτης βίωσε μέσα στον πύραυλο αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «διαστολή του χρόνου».
Κινούμενος με τόσο μεγάλη ταχύτητα, κατάφερε να στρεβλώσει το χωρόχρονο γύρω του, όπως μια τορπίλη δημιουργεί περιδινισμούς  γύρω της όταν ταξιδεύει με ταχύτητα μέσα στο νερό. Ο χρόνος για τον αστροναύτη μας κυλούσε πολύ πιο αργά απ’  ότι για έναν ακίνητο παρατηρητή. Αν είχαμε, δε, τη δυνατότητα να τον ακούμε να μιλάει μέσα από την άκατο, δε θα καταλαβαίναμε λέξη από όσα θα έλεγε, καθώς θα ήταν σα να ακούμε μια κασέτα παιγμένη σε fast forward !
 

Όμως, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, όλοι μας κάνουμε μικρά ταξίδια στο χρόνο και μάλιστα καθημερινά!
Όταν οδηγούμε το αυτοκίνητό μας με 80χλμ/ώρα (ελπίζω εκτός κατοικημένης περιοχής, γιατί αλλιώς είστε και παράνομοι και επικίνδυνοι) , ο χρόνος περνάει για μας απειροελάχιστα πιο αργά απ’ ότι για τον πεζό που περιμένει στη στάση του λεωφορείου. Αυτή η διαφορά, αν και ανεπαίσθητη, υπάρχει! Και, αν ήμασταν ηλεκτρόνια (μια παρομοίωση που έχω ξανακάνει στο παρελθόν) , πιστέψτε με πως η διαφορά θα μας φαινόταν τεράστια!
Επομένως, όλοι μας έχουμε υπάρξει «μικροί ταξιδευτές στο μέλλον».





Το ερώτημα που γεννάται (ελπίζω) σε αυτό το σημείο είναι το εξής:
-«Εντάξει, στο μέλλον μπορεί κάποια στιγμή να ταξιδέψουμε, αφού ξέρουμε τον τρόπο. Στο παρελθόν όμως; »

Και εδώ ξεκινάει το περιπετειώδες ταξίδι μας στο μαγικό κόσμο της Αστροφυσικής, των μαθηματικών, της Γενικής Σχετικότητας αλλά και της Φαντασίας!

Για το ταξίδι στο παρελθόν θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από έναν πύραυλο που κινείται με την ταχύτητα του φωτός. Κι αυτό γιατί ,προς οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν ταξιδέψουμε, πάντα το μόνο που θα καταφέρνουμε θα είναι μικρά ταξίδια στο μέλλον.
Πώς λοιπόν να γυρίσεις πίσω, σε αυτό που (θεωρητικά) έχει ήδη συμβεί;

Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναθεωρήσουμε τον ορισμό του «χρόνου» στο μυαλό μας. Ο χρόνος δεν πρέπει πια να αντιμετωπίζεται ως μια ευθεία γραμμή που κυλά επ’ άπειρον, χωρίς να υπάρχει γυρισμός, αλλά ως ακόμα μια διάσταση, όπου  μπορούμε να κινηθούμε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση (χωρόχρονος). Όπως, δηλαδή, μπορούμε να πάμε από το καθιστικό μέχρι την κουζίνα και πάλι πίσω ,διαγράφοντας δηλαδή έναν κλειστό βρόχο διαδρομής, έτσι να θεωρήσουμε πως μπορούμε να περιπλανηθούμε και στο χώρο.

Όπως και στο ταξίδι στο μέλλον, κρίσιμο ρόλο παίζει η ταχύτητα. Μόνο που εδώ υπάρχει και μια δύναμη που είναι ακόμα πιο σημαντική: η βαρύτητα.

Στη Θεωρία της Σχετικότητας υπάρχει ένα αξίωμα (δηλαδή μια πρόταση που τη δεχόμαστε απριόρι -χωρίς απόδειξη) :
"Η μεγαλύτερη ταχύτητα στο τετραδιάστατο Σύμπαν είναι αυτή του φωτός και δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη."

Άρα αυτή η ταχύτητα (300.000χλμ/δευτερόλεπτο) είναι ουσιαστικά και ο φραγμός μας για τη μετάδοση οποιασδήποτε πληροφορίας. Αν μπορούσαμε να πετύχουμε μια ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ αυτή του φωτός, τότε ,ουσιαστικά, θα μεταφερόμασταν στο παρελθόν, δηλαδή στο «πριν». Για την ακρίβεια, αν καταφέρναμε να επιτύχουμε  μια τέτοια ταχύτητα θα επικρατούσε ένα αιτιακό χάος: θα μπορούσε να αντιστραφεί η σειρά μεταξύ αιτίου και αποτελέσματος ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, θα ήταν δυνατή η κίνηση κατά τρόπο ώστε, για κάποια ζεύγη χωρικά διακριτών γεγονότων, να υπάρξει αντιστροφή της σειράς μεταξύ του «πριν» και του «μετά». Ουσιαστικά αυτή η αντιστροφή του χρόνου απέχει μόλις ένα μικρό βήμα από το ταξίδι στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, «ταχύτερα από το φως» μπορεί να σημαίνει και «πίσω στο χρόνο».

Υπάρχει όμως αυτή η δυνατότητα; Αφού είπαμε πως το αξίωμα της Θεωρίας της Σχετικότητας «απαγορεύει» ταχύτητες μεγαλύτερες απ’ αυτές του φωτός.
Η απάντηση είναι πως, ναι, υπάρχει. Και η βαρύτητα είναι αυτή που το επιτρέπει.



Το 1937, ο  (σχετικά άγνωστος και τότε, αλλά και τώρα) Ολλανδός φυσικός  Β.Γ. βαν Στόκουμ, εξέδωσε μια εργασία του που στηριζόταν πάνω στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και η οποία εξέταζε το τι θα συνέβαινε αν ένας παρατηρητής βρισκόταν σε τροχιά γύρω από έναν πολύ γρήγορα περιστρεφόμενο κύλινδρο. Το συμπέρασμά του ήταν ότι, αν η ταχύτητα περιστροφής του κυλίνδρου ήταν εξαιρετικά μεγάλη, τότε ο παρατηρητής επέστρεφε στο αφετηριακό του σημείο πριν καν ξεκινήσει. Με άλλα λόγια, ένας κλειστός βρόχος στο χώρο μετατρεπόταν επίσης σε έναν κλειστό βρόχο στο χρόνο.
Εκείνη την περίοδο, κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη βάση στα λεγόμενα του Βαν Στόκουμ, καθώς είχε υποθέσει ,για την απλοποίηση των μαθηματικών στην εργασία του, ότι ο κύλινδρος αυτός είχε άπειρο μήκος. 

Όμως η εργασία αυτή είχε τεράστια σημασία: Έδειξε ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δεν απαγορεύει ρητά ένα ταξίδι στο παρελθόν.


Σκεπτόμενος με παρόμοιο τρόπο και βασιζόμενος κι αυτός στη Γενική Σχετικότητα,  ο Κουρτ Γκέντελ ,μια δεκαετία αργότερα, εξήγαγε από τις λύσεις των μαθηματικών της Γενικής Σχετικότητας πως  αν μπορέσουμε να κατασκευάσουμε μια δίνη, που να περιστρέφεται τόσο γρήγορα ώστε να φυλακίζει με την βαρύτητά της ακόμα και το φως, τότε μπορούν να προκύψουν τροχιές, οι οποίες θα επέστρεφαν σπειροειδώς στο παρελθόν.
Την εποχή εκείνη, ιδέες σαν κι αυτές αντιμετωπίζονταν ως «τρελές» από τον επιστημονικό κόσμο.

Έπρεπε να περάσουν κοντά πενήντα χρόνια , για να διαπιστωθεί πως υπάρχει φυσική βάση σε όλα αυτά τα μαθηματικά τερτίπια των παραπάνω επιστημόνων.

Συγκεκριμένα, η ανακάλυψη της ύπαρξης  μαύρων τρυπών, πυροδότησε εκ νέου τη ζωηρή φαντασία των φυσικών. Σύντομα όμως έγινε σαφές πως είναι αδύνατο κάτι να διέλθει από μια μαύρη τρύπα. Στις μαύρες τρύπες δεν υπάρχει έξοδος, μόνο είσοδος. Επιπρόσθετα, τίποτα δε θα μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Όλα συνθλίβονται κάτω από την τρομακτική δύναμη της βαρύτητας.





Το 1980 όμως, γράφθηκε ένα βιβλίο επιστημονική φαντασίας, που έμελε να αλλάξει για πάντα τον τρόπο σκέψης των θεωρητικών φυσικών.

Ο Καρλ Σάγκαν,  διάσημος αστροφυσικός , έγραψε το μυθιστόρημα «Επαφή», το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστρια τη Τζόντι Φόστερ. Μέσα σε αυτό, ο Σάγκαν γράφει πως ένας εξωγήινος πολιτισμός έστειλε μέσω ραδιομηνύματος,  τα σχέδια κατασκευής μιας «σκουληκότρυπας» που ενώνει τη Γη με τον αστέρα Βέγα, που βρίσκεται 26 έτη φωτός μακριά από μας. Η σκουληκότρυπα αυτή δεν αποτελούσε δίοδο προς ένα άλλο Σύμπαν, αλλά μια σήραγγα που συνδέει δυο σημεία στο ίδιο σύμπαν!
Εντυπωσιασμένος από τη σύλληψη του Σάγκαν, o εξέχων θεωρητικός φυσικός  Κιπ Θορν, βάλθηκε να  ελέγξει τι θα χρειαζόταν για να κατασκευαστεί μια τέτοια σκουληκότρυπα.
 
Το σχέδιό του ήταν να σχεδιάσει μια «φιλική» σκουληκότρυπα, η οποία όχι μόνο δε θα κατέρρεε κάτω από την ίδια της τη βαρύτητα, αλλά θα επέτρεπε και τη μεταφορά πληροφορίας, ακόμα και ανθρώπου.
Σύντομα αντιλήφθηκε πως το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν αυτό που αφορούσε το υλικό κατασκευής  της σκουληκότρυπας. Οποιαδήποτε μορφή γνωστής ύλης (νερό,διαμάντι,φως, νετρίνα κτλ)θα ανάγκαζαν το λαιμό της σκουληκότρυπας να κλείσει προτού καλά-καλά δημιουργηθεί.
Το υλικό που χρειαζόταν ήταν μια μορφή Αντιβαρυτικής Ύλης. Υπάρχει όμως αντιβαρύτητα;
Λοιπόν, ναι, υπάρχει.
Αν κατασκευάσουμε μια φυσική κατάσταση στην οποία η ενέργεια θα είναι μικρότερη από την κατάσταση μηδενικής ενέργειας (σ.σ. η μηδενική ενέργεια αντιστοιχεί σε μια κατάσταση χωρίς κανενός είδους βαρυτικό πεδίο, άρα μηδεικές στρεβλώσεις στο χωρόχρονο-απόλυτα επίπεδος χωρόχρονος), τότε η ενέργεια θα είναι αρνητική και η κατάσταση θα διαθέτει αντιβαρύτητα.
Έτσι λοιπόν, θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε το «λαιμό» της σκουληκότρυπας ανοιχτό και να ενώσουμε δυο σημεία πολύ μακρινά στο Σύμπαν, μέσω μια χρονική σήραγγας.
-Προσοχή! Η ύλη μέσα σε αυτή τη σήραγγα θα συνεχίζει να έχει την κανονική της μορφή χωρίς να στρεβλώνεται. Κοινώς, θα είναι εφικτό να ταξιδέψει ένας άνθρωπος χωρίς να διαμελίζεται ή να συνθλίβεται από τις δυνάμεις. Η στρέβλωση αφορά μόνο στο χρόνο. Εκεί εντοπίζεται και η σπουδαιότητα της όλης ιδέας!



Ορίστε λοιπόν! Έχετε πλέον τη χρονομηχανή σας.



Ναι, ναι… Ξέρω…
Όλα αυτά ίσως μοιάζουν λίγο τρελά, λίγο μακρινά, αλλά σίγουρα δεν είναι απίθανα: 
απλά προσεχώς ανέφικτα…







-Στο δεύτερο μέρος του άρθρου θα ασχοληθούμε με διάφορα παράδοξα του ταξιδιού στο παρελθόν. Πώς άραγε θα επηρέαζε αυτό το παρόν ή το μέλλον μας; Θα ήμασταν ακόμα οι ίδιοι ή θα είχαμε αλλάξει επιστρέφοντας στο παρόν; Ο Κόσμος γύρω μας θα ήταν ακόμα ο ίδιος; Εντέλει, θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το παρόν από το παρελθόν και το μέλλον;
 Όλα αυτά τα ερωτήματα θα μας βασανίσουν στην επόμενη δημοσίευση.
Ως τότε, εύχομαι να είστε καλά και να εκτιμήσετε την προσπάθεια (και το διάβασμα) που έκανα για να παρουσιάσω –όσο πιο απλά μπορούσα- ένα ιντριγκαδόρικο,δύσπεπτο, αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα.

               




Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Κυκλική Κοσμολογία

 -Ο "γκουρού" της Κοσμολογίας και πολυβραβευμένος φυσικός Ρότζερ Ρόουζ, εξέφρασε μια πολύ ενδιαφέρουσα Θεωρία, απ'αυτές που αξίζουν να αναρτηθούν έστω και σε μορφή "κονσέρβας". Εγώ έχω παρέμβει σε ελάχιστα σημεία και οι διορθώσεις που έκανα αφορούν περισσότερο στη σύνταξη του κειμένου.

Η είδηση έχει ήδη κάνει το γύρο του κόσμου και έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό σε όσους ασχολούνται με αυτόν τον τομέα της Φυσικής. Τολμώ να πω ότι , κατά τη γνώμη μου, είναι μια από τις εγκυρότερες Θεωρίες που αντικρούουν την επικρατούσα θεωρία του Πληθωριστικού Σύμπαντος (κάθε μήνα δημοσιεύονται πολλές εναλλακτικές-ριζοσπαστικές Θεωρίες, αλλά λίγες έχουν το απαραίτητο παρατηρησιακό υπόβαθρο για να αποτελέσουν μομφή για την επικρατούσα θεωρία). 
Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της συγκεκριμένης θεωρίας είναι τεράστιο και σημαντικότατο. Αναμένουμε νέα αποτελέσματα από τις παρατηρήσεις για να έχουμε μια πιο σαφή εικόνα.
Εύχομαι να το βρείτε ενδιαφέρον!
(Αύριο, 24/11 ,θα δημοσιευθεί και το πρώτο μέρος του πολυδιαφημισμένου -απο μένα! - άρθρο περί Χρόνου. Μέχρι τότε, συντηρούμαστε με θρεπτική κονσέρβα! )




Σε αντίθεση με το σημερινό μοντέλο ερμηνείας του σύμπαντος έρχεται η θεωρία του πολυβραβευμένου επιστήμονα Ρότζερ Ρόους, ο οποίος εντόπισε τον απόηχο του Μπιγκ Μπανγκ. Κάνει λόγο για κυκλική κοσμολογία
Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με την αρχική "μεγάλη έκρηξη" του σύμπαντος, το γνωστό "Μπιγκ Μπανγκ", αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους "γέννησης" και "θανάτου", μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων.
Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αποτελεί τον "απόηχο" μέχρι σήμερα του Μπιγκ Μπανγκ, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια "κυκλική" κοσμολογία.
Ο Roger Penrose, σύμφωνα με το Physics World, παρουσίασε νέες επιστημονικές εκτιμήσεις που βασίζονται στις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA, ο οποίος μελετά τη διάχυτη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου στο σύμπαν.



Η θεωρία του Πενρόουζ έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του "κοσμικού πληθωρισμού", το οποίο δέχεται ότι το σύμπαν "φούσκωσε" απότομα αμέσως μετά τη δημιουργία του. Σύμφωνα με την κυρίαρχη "πληθωριστική θεωρία", το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, επεκτάθηκε υπερβολικά γρήγορα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και σήμερα συνεχίζει ακόμα την αδιάκοπη επέκτασή του, αν και με πολύ βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το αρχικό "φούσκωμα", ώσπου να καταλήξει κάποτε σε ένα ομοιόμορφο και παγωμένο διάστημα.
Όμως ο Πενρόουζ δεν συμφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η ανωτέρω εικόνα δεν εξηγεί το πολύ χαμηλό βαθμό εντροπίας από τον οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε το σύμπαν, κάτι που επέτρεψε να υπάρξει πολύ γρήγορα ένας υπερβολικά υψηλός βαθμός "τάξης", από όπου σταδιακά ξεπήδησαν τα άστρα, οι γαλαξίες και η ζωή (του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου). Έτσι, ο βρετανός κοσμολόγος δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος πρωτοεμφανίστηκαν τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, αλλά θεωρεί ότι ουσιαστικά προϋπήρχαν, επειδή το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν ένα και μοναδικό, αλλά υπήρξαν πολλά στη σειρά στην ιστορία του σύμπαντος και κάθε φορά ένας νέος "αιώνας" ξεκινούσε.
Ο βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός "αιώνα", το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει την "μετάβαση" στην επόμενη φάση, οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίσει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων. Μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι στο μεταβατικό στάδιο η εντροπία πέφτει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, επειδή οι μαύρες τρύπες, που καταστρέφουν κάθε πληροφορία την οποία απορροφούν, εξατμίζονται καθώς το σύμπαν επεκτείνονται κι έτσι μειώνεται η συνολική εντροπία.
Ο Πενρόουζ ισχυρίζεται τώρα ότι βρήκε ενδείξεις που στηρίζουν την γοητευτική αλλά και επίμαχη θεωρία του, η οποία θυμίζει ανατολική φιλοσοφία. Σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν στην Αρμενία, ανέλυσε στοιχεία επτά ετών από το δορυφόρο WMAP που κατέγραψε την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε περίπου 300.000 χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ και έκτοτε παρέχει πληροφορίες για την κατάσταση του πρωτογενούς σύμπαντος.
Οι δύο επιστήμονες -που επίσης χρησιμοποίησαν στοιχεία από το πείραμα Boomerang στην Ανταρκτική- λένε ότι εντόπισαν σαφείς ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα, δηλαδή περιοχές στον "ουρανό των μικροκυμάτων", όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σαφώς μικρότερη από τις άλλες περιοχές. Σύμφωνα με τους Πενρόουζ και Γκουρζαντιάν, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να "δούμε" πίσω από το Μπιγκ Μπανγκ και να "διακρίνουμε" τον "αιώνα" που προϋπήρξε στο προηγούμενο σύμπαν. Οι κύκλοι, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν απομεινάρια στο δικό μας "αιώνα", τα οποία άφησαν οι σφαιρικοί κυματισμοί των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούονταν στον προηγούμενο "αιώνα".
Όπως αναφέρουν, αυτοί οι κύκλοι θέτουν σε αμφισβήτηση την θεωρία του "κοσμικού πληθωρισμού", η οποία θεωρεί ότι η κατανομή των αποκλίσεων της θερμοκρασίας στο σύμπαν θα έπρεπε να είναι απολύτως τυχαία και όχι να ακολουθεί κάποια πρότυπα. Όμως είναι βέβαιο ότι άλλοι κοσμολόγοι θα βάλουν στο "μικροσκόπιο" τις νέες εκτιμήσεις του Πενρόουζ, με κριτική διάθεση.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Και κάτι διαφορετικό...

- Οι πολλές υποχρεώσεις έχουν αφήσει πίσω τη συγγραφή του άρθρου που σας έχω υποσχεθεί περί Χρόνου, όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού...
Για του λόγου το αληθές, δημοσιεύω σήμερα ένα ποίημα που ,απ' όπου κι αν το πιάσεις, ξεχειλίζει από "μηνύματα".
Δε σας αποκαλύπτω το συγγραφέα. Είμαι σίγουρος πως ,όσοι ενθουσιαστείτε, θα  ψάξετε και θα τον βρείτε. 

* Αφιερωμένο στους "ψαγμένους" αναγνώστες.






Ιδέες: οι Άφθαρτες

Της καρδιάς το δηλητήριο
Της ψυχής βασανιστήριο
Της ζωής το ελιξίριο
Ειν’ της τρέλας το εισιτήριο

Δώσε δύο, δώσε τρεις
Δώσε εφτά και θα καείς
Απ’ τις μέρες που θα ζεις
Ποια να αποχωριστείς ;

Ειν’ αστείο μεγάλο η τρέλα
Δύο πας και μία έλα
Άλλο δε γυρνάει η προπέλα
Μείνε κι όσο θέλεις γέλα

Επανάσταση το λένε
Κι όσοι τη γνωρίζουν καίνε
Μόνο στα κρυφά πια κλαίνε
Στη μεριά σου πάντα μένε

Μάσκες πλέον δεν φορούν
Κάθε φόβο αψηφούν
Σαν τον Φωκς θε να γενούν
Τον Νοέμβρη καρτερούν

Όλες οι περιβολές
Και του χρόνου οι φθορές
Πέφτουν κάτω αδειανές
Από χέρια με φωνές

Όραμα ξεσηκωμένο
Άναμα προϊδωμένο
Σύστημα ξεπερασμένο
Ποίημα χιλιοειπωμένο

Δώσε δυο δώσε τρεις
Δώσε εφτά και θα καείς
Απ’ τις μέρες που θα ζεις
Ποια να αποχωριστείς ;




Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Παραλόγου Χώρα (ή αλλιώς, Το Γουδί το Γουδοχέρι...)


-Με όλη αυτή την πολιτική επικαιρότητα να «τρέχει», δεν μπορώ παρά να αναβάλω την στοχαστικού-επιστημονικού τύπου δημοσίευση περί  «Χρόνου», και να καταπιαστώ με την παραδοξότητα της Ελλάδας-


Σήμερα ο Σκληρο-Πυρηνικός είναι τσατισμένος και, όπως πολύ καλά καταλάβατε, θα ξεσπάσει στο μπλογκ και σε σας.
Καλή σας διασκέδαση…

Θα ξεκινήσω το άρθρο με μια δήλωση:
Οι Θεωρίες Συνωμοσίας έπαψαν να με ενθουσιάζουν στα 15 μου.
Μέχρι εκείνη την ηλικία οι νευρώνες του –τότε- μικροσκοπικού μου εγκεφάλου αντιδρούσαν πολύ έντονα σε καθετί «αποκρυφιστικό» , όπως  κάνουν τα γεννητικά όργανα εφήβου στο άγγιγμα της πόρνης.
Κάποια στιγμή όμως συνειδητοποίησα πως ο άνθρωπος είχε τη μοναδική ψυχαναγκαστικο-αυθυποβολική ιδιότητα να πιστεύει ό,τι  θέλει να πιστέψει και να βρίσκει χιλιάδες αιτιάσεις για να δικαιολογήσει την πίστη του στο διαφορετικό και το «παράξενο». Και κάπου εκεί τα παράτησα (όλως τυχαίως συνέπεσε με τη χρονική περίοδο που έπαψε να με διεγείρει το «επί χρήμασι» άγγιγμα ).

Βέβαια, στη συνέχεια παρατηρείς πως κάποιες Θεωρίες  Συνωμοσίας παύουν να είναι και «θεωρίες», αλλά και «συνωμοσίας», και μετατρέπονται σε ωμή πραγματικότητα. Μπροστά στα  τσακίρικα μάτια σου (τα δικά μου είναι, ρωτήστε όποια πρώην μου θέλετε), βλέπεις τις  πιο διεστραμμένες/απίστευτες σκέψεις σου να παίρνουν σάρκα και οστά.

-Οκ, πού το πάει ο Φυσικός; -

Μάγκες (αλά Γεωργίου, με το σίγμα σκοροφαγωμένο στο τέλος), δεν το πάω εγώ. Μόνο του με πάει:
Με κάτι μας ψεκάζουν!
(Ουφ, το ΄πα και ησύχασα…)
Και να σας πω και κάτι; Μπορεί να μας το ρίχνουν και στο νερό!
(Ουφ, ξαναησύχασα, αλλά αυτή τη φορά αερίστηκα απλώς)

Γιατί με το φτωχό μου το μυαλό (τα ’χουμε ξαναπεί περί αυτού του θέματος) μόνο έτσι δικαιολογώ το ότι υπάρχουν τόσα ΓΟΥΔΙΑ ανάμεσά μας.
Τι έγινε ρε διάολε, αλλού σπέρνανε μπαμπακόσπορο και εδώ σπείρανε μόνο μαλακόσπορο ;

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι:

-Οι πλέον άχρηστοι είναι και οι πλέον διάσημοι.
-Η τηλεόραση, αντί να γνωστοποιεί ειδήσεις, διαμορφώνει συνειδήσεις.
-Οι δημοσιογράφοι, αν και είναι οι πιο άσχετοι σε όλα, παριστάνουν τους ειδήμονες  επί πάντων.
-Το STAR κάνει θραύση στα νεανικά κοινά.
-Η Τρέμη έχει κεντρικό δελτίο.
-Μαζί με την Τρέμη στο κεντρικό δελτίο είναι και ο Πρετεντέρης (epic FAIL)
-Πρωθυπουργός της χώρας είναι ένας (ακόμα) Παπανδρέου (ο πιο βλαξ απ’ όλους)
-Πρωθυπουργός της χώρας επί 7 συναπτά έτη διετέλεσε ο «Mr Hot Dog –βαριέμαι να κυβερνήσω-Νατάσα πάρε τηλέφωνο στο «Μπαρμπαλιά» για τα πιτόγυρα»
-Οι πολιτικοί, από  «αξιότιμοι», έχουν γίνει σκέτο «άτιμοι».
-Ο Καρατζαφέρης έχει αφίσα του Τσε στο γραφείο του. (Παναγία μου…-Α,ναι,και απ’αυτό έχει στο γραφείο του!)
-Ο Άδωνις  Γεωργιάδης πουλάει βιβλία ανθρώπων που ήταν φιλόξενοι με τους αλλοδαπούς (βλέπε Αρχαίοι Αθηναίοι)
-Ο Άδωνις Γεωργιάδης έριξε το πιπίνι «Μανωλίδου».
-Ο Άδωνις Γεωργιάδης έριξε το πιπίνι «Μανωλίδου» και της έκανε και παιδί! (epic WIN)
-Ο Κακλαμάνης συμπεριφέρεται σα να έχει πιάσει τον απαυτόν από τα αρχίδια (κυριολεκτικά στην περίπτωσή του…)
-Η Βουλή –κέντρο της νόησης- έχει μετατραπεί σε κέντρο της ανοησίας.
- Η Αθήνα –πόλη του Φωτός-βυθίζεται στο σκοτάδι των συμφερόντων και τη βρωμιά του περιθωρίου.
-Η Ελλάδα –γενέτειρα της Δημοκρατίας- έχει εγκλωβιστεί στην ολιγαρχία δέκα οικογενειών.
-Τα όνειρα, που άλλοτε φάνταζαν άπιαστα, τώρα μοιάζουν αστεία.
-Οι κόποι γενεών πάνε χαμένοι.
-Το χαμόγελο αποτελεί πορσελάνινο είδος πολυτελείας.
-Το γέλιο είναι μόνο μέσο εκτόνωσης (συνήθως αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα).
-Οι θολές σκέψεις γίνονται πράξεις, ενώ οι λαμπρές πράξεις θολώνουν τη σκέψη.
-Οι νέοι μοιάζουν (και νιώθουν) πιο κουρασμένοι από τους γέρους.
- Η αδιαφορία πατάει πάνω στο άψυχο κουφάρι της πάλης.
-Τα ψηφία κι οι αριθμοί σώζουν ψυχές, λαούς και κυβερνήσεις.



Όποιος άντεξε να φτάσει μέχρι εδώ, έχει μπόλικη τροφή για σκέψη. Μην ψάξετε πολύ για το «τι ήθελε να πει ο ποιητής». Βασανιστείτε περισσότερο για το «πόσα πολλά θα μπορούσε να εννοεί ο ποιητής».

Καλή σας μέρα. Ξανά...




-Υ.Γ.: Η ευχή μου παραμένει η ίδια με αυτή που είχα εκφράσει ακριβώς πριν μια βδομάδα. Ελπίζω αυτή τη φορά να πιάσει τόπο...




Και, ως συνήθως, ένα κομμάτι σχετικό με τη δημοσίευση. Ένα από τα αγαπημένα μου. Σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Τους ευχαριστώ θερμά και τους δύο που δημιουργούν διαμάντια σε καιρούς τόσο "φτωχούς"...



Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Μας έχω βαρεθεί



Αποχή που άγγιξε το 40%, σε μια εποχή όπου η χώρα περνά τη μεγαλύτερη κρίση της Μεταπολίτευσης , σημαίνει ένα και μόνο πράμα:
«Σας έχω βαρεθεί !»

Μπορεί η καιροσκοπία των πολιτικάντηδων να μεταφράζει όπως θέλει την απροθυμία των πολιτών να ψηφίσουν, όμως εμείς ξέρουμε καλά τι συμβαίνει:
«Τους έχουμε βαρεθεί! »

Όμως…
Όμως…
Μη βιαστείτε να κουνήσετε συγκαταβατικά το κεφάλι όσοι απείχατε.

Γιατί όταν δεν πάμε να ψηφίσουμε δηλώνουμε ένα πράγμα και μόνο: «Μας έχουμε βαρεθεί! »
Τους εαυτούς μας βαρεθήκαμε, τους εαυτούς μας σιχαθήκαμε και με αυτούς τα ‘χουμε.
Γιατί τόσα χρόνια απέχουμε. Όχι από τις κάλπες. 
Απέχουμε από τη λογική. Απέχουμε από την πραγματική φύση της πολιτικής.
Οπότε η αποχή από τις κάλπες, εκτός από την  απαξίωση προς το πολιτικό σύστημα, δείχνει και την εσωτερική μας αγανάκτηση.
Γιατί να ξέρετε: Αν τα πράγματα δεν αλλάζουν, εμείς φταίμε γι’ αυτό.

Η Δημοκρατία μπορεί να έχει πολλά άσχημα, αλλά έχει και ένα μεγάλο καλό: ο κόσμος διαλέγει, ο κόσμος ψηφίζει, ο κόσμος επιβραβεύει και ο κόσμος κατακρίνει.
Κάποιοι λένε πως το όλο θέμα με το δικαίωμα της ψήφου στη Δημοκρατία δεν είναι τίποτα άλλο από μια παγίδα, μια «φάκα». Το τυράκι είναι η ψήφος, το τσιμπάς, νομίζεις ότι είσαι ο κερδισμένος, αλλά στην ουσία είσαι φυλακισμένος στο χρυσό κλουβί της. Κοντολογίς, σου δίνεται η ψήφος σε αντάλλαγμα της μη-συμμετοχής σου.
Ε , λοιπόν αυτό είναι αλήθεια. Αλλά είναι αλήθεια  μόνο και μόνο επειδή η ψήφος έχει τη μορφή που έχει σήμερα: ψήφος σε αντάλλαγμα για μια χάρη, ένα ρουσφέτι που έγινε ή που ελπίζουμε να γίνει, ψήφος με ιδιοτελή συμφέροντα, κερδοσκοπική  ή καιροσκοπική ψήφος, ψήφος αβασάνιστη με το σκεπτικό  ότι «όλοι ίδιοι είναι, οπότε όποιον και να ψηφίσεις το ίδιο κάνει».
Μια ψήφος με πολιτικά κριτήρια, μια ψήφος με κοινωνικό προσανατολισμό, μια ψήφος «ψαγμένη» ΔΕΝ είναι μια χαμένη ψήφος.

Ξέρετε, σ’αυτές τις εκλογές κατάλαβα ένα πράγμα: η αποχή δεν είναι λύση. Η αποχή είναι παραίτηση. Παραιτείσαι από το θεμελιώδες δικαίωμα και τη μοναδική ευκαιρία που έχεις να συμβάλεις στον τρόπο με τον οποίο θες να λειτουργεί το κράτος και η κοινωνία σου.
Η αποχή είναι δειλία. Φυγοπονείς, να μην μπεις στον κόπο να διαλέξεις, να ψάξεις,να στηρίξεις ή να κατακρίνεις μέσω της ψήφου σου. Χίλιες φορές μια ψήφος διαμαρτυρίας, από το να μην ψηφίσεις καθόλου.
Το πιο εγωιστικό πράγμα που ακούω στις εκλογές είναι: «Κανένας δεν με εκφράζει απόλυτα». Ναι βρε μπούφο, φυσικά και δεν σε εκφράζει κανένας απόλυτα. Μόνο εσύ μπορείς να σε εκφράσεις απόλυτα, κι αυτό μόνο όταν είσαι στα καλά σου, γιατί τις υπόλοιπες ώρες διαφωνείς ακόμα και με τον εαυτό σου. Άσε λοιπόν τις εγωκεντρικές μαλακίες και κάτσε ξεστραβώσου να υποστηρίξεις αυτόν που νομίζεις ότι σε εκφράζει καλύτερα. Ψάξ’ το! Δεν είναι ντροπή! Έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε «θύμα» αυτόν που πασχίζει να ενημερωθεί για τα κόμματα, αυτόν που τρέχει και ασχολείται.
Τόση σνομπαρία πια, ούτε στην Κηφισιά… Όλοι εμείς οι «υπεράνω» και οι υπόλοιποι οι «μαλάκες» που τρέχουν να ψηφίσουν ή να ψηφιστούν.
Γι’ αυτό τα κάναμε σαν τα μούτρα μας. Γι’ αυτό κυβερνόμαστε από ηλιθίους.
Αν η απαξίωσή μας γινόταν συμμετοχή και η αγανάκτηση αντίδραση τότε ,σας διαβεβαιώ, πράγματι κάτι θα άλλαζε.
Αγανάκτηση υπάρχει μπόλικη. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία μας… Τώρα μπορούμε.



-Ήταν ο Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός από καρδιάς, σε ένα άρθρο που γράφθηκε χωρίς διορθώσεις, με πηγαία έκφραση.
Καλή σας μέρα.





Υ.Γ.1: Ας πάρουμε επιτέλους την ευθύνη στις πλάτες μας.
Υ.Γ.2: Δεν έχω κάτι προσωπικό με την Κηφισιά...





Τα έχει γράψει πριν πολλά χρόνια Wolf Biermann και τα 'χει ντύσει με μουσική ο Θάνος Μικρούτσικος. Τα Υπόγεια Ρεύματα τα είπαν καλύτερα απ'όλους:




LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...